Stadsblog Apeldoorn Direct plaatste afgelopen zaterdag een mooi interview met paardenvrouw Mieke van Tergouw. Ze vertelt daarin over vroeger en nu; hoe het komt dat zij ‘in de paarden’ terechtkwam en waarom ze zich in Beekbergen vestigde met haar Riant Equestrian Centre.
Lees hieronder een deel van het artikel:
Mieke van Tergouw werd in 1995 wereldkampioen met haar tweespan in het Poolse Poznan. En dat ze een echt paardenmeisje is, wordt duidelijk door haar indrukwekkende CV. Als eigenaresse van het veelzijdige paardensportbedrijf Riant Equestrian Centre in Beekbergen leidde ze talloze spannen op tot het hoogste niveau. Dat doet ze in het binnen- en buitenland. Daarnaast houdt ze zich bezig met de in- en verkoop van menpaarden en is ze actief als organisator van de internationale menwedstrijd in Beekbergen.
“Ik denk dat ik het bij mij is gegroeid. Onder andere door het enthousiasme van thuis van mijn vader en mijn zus. Zij waren actief in de tuigpaardensport, als hobby. Samen hebben ze vele prijzen gewonnen. Ik vond het ook prachtig, maar ze vonden me nog te klein.
Ik weet nog dat ik me een keer verstopt heb in een vrachtwagen om mee te mogen naar een wedstrijd. Nou, dat was even paniek, uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar en mocht mee. Gelukkig maar, want die vonk was overgesprongen op mij en door me te verstoppen wist mijn vader dat het serieus was bij mij.” zegt ze lachend.
“Dat is inderdaad zo. De mensport is veel breder en mijn vader pakte dat op. We reden op de Posbank in Rheden. Hij kende Sem Groenewoud en die gaf bijvoorbeeld les aan prinses Beatrix en Willem Alexander hier op Het Loo. Sem zag dat er een manege te koop stond in Beekbergen: Finmarken. Mijn vader heeft die gekocht in 1987.”
Mieke bevestigt dat: “Daar kon ik me verder ontwikkelen. Dat wilde ik ook. Gewoon de beste zijn. Eerlijk gezegd had het ook wel te maken met bewijsdrang richting mijn vader. Misschien hoort dat wel bij het de jongste in een gezin zijn. Ik kijk er echt positief op terug, alhoewel het bloed zweet en tranen kostte.
Topsport is zwaar. Je moet veel dingen laten: sociaal leven op een laag pitje en dat terwijl ik hou van een feestje hé? Maar ook het afzonderen, gezond leven en focus om iets te bereiken. Mijn vader maakte het me daarbij ook niet makkelijk. Hij wist dat je met tegenslagen om moest kunnen gaan om wat te bereiken. En dat ik bij alles moest kijken naar de lange termijn als ik dit wilde laten groeien, maar het ook bedrijfsmatig door te zetten. Hij zei dan altijd dat als ik van een kromme een rechte kon maken, pas recht van spreken had. Dan kon ik hem wel schieten. Maar als ik die lessen niet had gehad dan had ik dit niet bereikt.”
