Glenn Geerts: “Voor een competitiebeest als ik is deze periode niks”

20 april 2020, 08:25 Algemeen

Kronenberg als graadmeter

“Ik keek daar zo naar uit”, vertelt Geerts. “Na de indoor Wereldbekerfinale begin februari in Bordeaux had ik meteen de switch gemaakt naar het outdoorseizoen met Kronenberg als eerste grote doelstelling. Die wedstrijd gold voor iedereen trouwens ook als algemene repetitie voor het Wereldkampioenschap dat begin september op hetzelfde domein plaatsvindt.”

Koffiedik kijken

Voorlopig staat dat WK nog altijd gepland en als het doorgaat, zou het natuurlijk voor iedereen hetzelfde zijn. “Maar mocht dat WK de eerste wedstrijd van belang worden, dan zou het voor iedereen toch wel koffiedik kijken zijn. In principe heb je een degelijke voorbereiding nodig naar zo een wedstrijd toe, om in het juiste ritme te geraken. Je ziet ook eens hoe ver de rest staat in de aanloop naar zo’n evenement.”

Bondscoach Zweden

“Vervelend zou wel zijn dat de veiligheidsmaatregelen in de landen van de concurrentie al eerder zouden worden afgebouwd dan in België, maar dat denk ik niet. (lacht) In Zweden vragen ze zich wel af waar ik blijf. Ik ben coach van de Zweedse junioren, pony’s en tweespan senioren en normaal ga ik één keer per maand naar Zweden, maar nu kan dat in mijn geval uiteraard niet. In Zweden wordt wel gewoon volop getraind, vandaar hun vraag.”

Zelf uitmesten

Glenn Geerts heeft sinds enkele jaren zijn eigen stal, waar in normale tijden gewoonlijk nogal wat volk en paarden passeren voor opleidingen bijvoorbeeld. Dan zou je denken dat de bedrijfsactiviteit op dit moment op een laag pitje staat, maar niks is minder waar. “Ik heb het behoorlijk druk zelfs”, vertelt de menner. “Door de crisis ben ik elke dag bezig met pensionpaarden en paarden van derden in training.” Op een doordeweekse dag train ik nu zo’n 10 à 13 paarden, de mijne inbegrepen. En dat gebeurt allemaal volgens de veiligheidsvoorschriften voor alle duidelijkheid. Zo heb ik bijvoorbeeld mijn gepensioneerde stalmeester verplicht thuis moet zetten omdat hij tot de risicogroep behoort. En dus mest ik de stallen voorlopig zelf uit. Elke morgen begin ik vroeg en ben ik rond 10u klaar met het proper maken van de stallen. Daarna rijd ik tot ’s avonds.”

Competitiebeest

Een geluk bij een ongeluk dus: mijn inkomsten zijn gedeeltelijk gewaarborgd ondanks de coronacrisis, maar het is toch wel rustiger dan anders. In normale tijden geef ik meer les en trainingen op locatie. Nu gebeurt alles thuis, minder gejaagd. Die rust doet echt eens deugd, maar ik geef toe dat ik de competitie toch wel hard mis. Iedereen weet dat ik een competitiebeest ben, dat ik mij altijd weer wil meten met mijn concurrenten. Hopelijk komt daar snel verandering in.”

Paarden aan de hand

Recent besliste de overheid dat er met paarden niet meer gewandeld mag worden op openbaar terrein. Het is te zeggen, een paard mocht niet meer bereden worden. Er mocht enkel nog aan de hand mee gewandeld worden. Wel degelijk ‘mocht’ want intussen is er al  bijgestuurd en mogen wandelingen met maximum twee ruiters dan toch weer, enkel met het oog op het welzijn van het dier.

“Een paard is geen hond”

Dat geldt ook voor menners: maximum twee personen op de koets en die moeten dan nog onder hetzelfde dak wonen. “Dat is toch al iets”, vindt Geerts. “Ik moet zeggen dat ik enerzijds begrip had voor die overheidsbeslissing, maar anderzijds dan ook weer niet. Een paard is geen hond. Paarden moeten minstens kunnen stappen met een ruiter op de rug, of het nu in een bos of op de openbare weg is.”

Alle faciliteiten thuis

Ik heb het geluk dat ik thuis over alle accommodatie beschik. Ik heb een gras- en zandpiste, ik heb een kegelpiste, enkele hindernissen. Mijn paarden komen dus goed aan hun trekken. Ik kan me goed voorstellen dat het een heel ander verhaal is voor iemand die thuis één of meerdere paarden staan heeft in een klein stalletje met daarnaast een kleine wei.

Risico

En toch kan ik er ook begrip voor opbrengen. In Frankrijk bijvoorbeeld geldt die maatregel al langer. Daar hebben ze die ingevoerd om het risico op ongevallen te verkleinen. Met een paard kan je altijd iets voorhebben. Als je bijvoorbeeld een kwalijke val maakt, dan moet de ambulance misschien worden gebeld en dan moet je behandeld worden in het ziekenhuis, terwijl ze daar net andere zorgen aan hun hoofd hebben. Op dat vlak vind ik de beslissing wel correct.” “Maar laat ons positief denken en hopen dat deze lastige periode zo snel mogelijk voorbij is en dat we allemaal weer min of meer normaal kunnen gaan doen”, besluit Geerts. Bron: Equibel Foto: DigiShots