received_427151698864268
received_427151698864268

Melany van der Graaf en haar pony Ioasa: “Ik hoop dat mensen gaan zien hoe wij als duo zijn gegroeid in het mennen”

Algemeen

Melany van der Graaf werkt bij Dressuurstal Marjan Hooge in Ees en ze is net afgestudeerd als dierverzorger. Als jonger meisje kwam ze al in aanraking met het mennen. Met ups en downs is haar passie voor mennen de afgelopen jaren gegroeid en wil ze het liefst begin volgend jaar echt starten met wedstrijden.

Te groot

“In 2010 werd onze eigen gefokte Welshpony geboren. Daar ging ik altijd mee rijden, dressuur, springen, wedstrijden en buitenritjes. Je groeit zelf, maar de pony blijft hetzelfde formaatje. Dus op een gegeven moment werd ik echt te groot. Ik wilde de pony niet wegdoen, maar stilstaan is ook niet een optie. Via vrienden kwam ik in aanraking met het mennen en dat leek mij geweldig om te doen met mijn pony. We hebben de Welshpony laten beleren voor de koets, ook grotendeels zelf. Dat ging super en we hadden zo veel plezier.”

Gemis

“Toch mist ik het rijden ook ontzettend en beleefde ik minder plezier aan het mennen. Ik zette het van mij af, omdat ik nooit een groom had. Niemand wilde met mij mee en dat was op een gegeven moment niet leuk. Ik wilde het rijden weer oppakken. Drie jaar geleden heb ik daarom alsnog de Welshpony verkocht en een tuiger aangeschaft. Met hem wilde ik dan ook weer gaan rijden, zowel wedstrijden als heerlijke buitenritjes. Dat liep toch even anders dan gepland.”

Ongeluk

“Vanwege een ongeluk vorig jaar wist ik niet of ik ooit nog kon rijden. Ik wilde de paarden binnen zetten en ik haal ze altijd alle drie tegelijkertijd op. De tuiger, de shetlander en de pony. Toen ik bijna bij de schuur en de stallen was, schrok de tuiger. Hij kon maar één kant op en dat was mijn kant. Hij had ook nog eens ijzers onder en stond drie keer op mijn voet. Het deed natuurlijk ontzettend pijn, maar ja het gaat wel weer over denk je. We kwamen er pas na zeven weken achter dat het toch wel gebroken was. Dan ben je al te laat. Ik heb sindsdien niet meer gereden. Daardoor heb ik het mennen weer opgepakt, wat stiekem toch wel weer heel leuk was.”

Passie terug voor Melany van de Graaf

“In eerste instantie heb ik de tuiger ingespannen samen met mijn toenmalige vriend die destijds ook mende. We gingen dan vaak samen op pad en daardoor krabbelde de passie weer terug. Toen ik voor het eerst zelf weer de leidsels in handen had, dacht ik: ‘dit heb ik heel erg gemist’. Ik was wel een paar keer mee geweest als groom op wedstrijd en ging op vakantie samen met vrienden ook elke dag mennen. Dan kom je er toch wel weer in. Het rijden werd als ware een bijzaak en het mennen is waar ik mij weer op ging richten. Ik besloot de tuiger te verkopen en mij volledig te focussen op het mennen met de pony die ik vroeger reed. Ook omdat ik niet zeker wist of ik ooit nog zou kunnen rijden op hem. Het mennen heeft altijd al in mij gezeten.”

Nooit een stap verkeerd gezet

“Ik heb vroeger met de pony gingen gecrossed en springwedstrijden gereden. Ook reden we graag buiten. We hebben haar nu al negen jaar en er altijd mee gereden, maar ik besloot ook deze pony te beleren voor de koets. Dat is zo’n anderhalf jaar geleden en zij heeft nooit een stap verkeerd gezet. Toen ze voor het eerst voor de wagem stond, leek het alsof ze het al jaren deed. Dat was echt een prachtig mooi moment. Meestal rijd ik samen met mijn groom, maar ik vertrouw het ook om alleen met Ioasa het bos in te gaan. Zelfs de hond gaat regelmatig mee om te genieten van het uitzicht.”

Max Verstappen

“We noemden haar altijd pinguïn, omdat ze zo waggelt met haar voorbenen in de draf. Zowel onder het zadel als voor de koets. Ze is gewoon totaal geen dressuurpony. Ze leek ook echt wel Max Verstappen: plat door de bocht. Ze had geen stelling, het was gewoon in één keer naar recht of naar links. Toen ben ik lessen gaan nemen en heel veel gaan trainen. We hebben nu drie keer les gehad en ze doet al heel mooi linkerstelling en rechterstelling. Het kan allemaal beter, maar door heel veel te trainen en te oefenen zie je wel vooruitgang. Dat vind ik zo mooi, vooral als je weet waar wij vandaan komen. Dan is dit toch al heel wat.”

Eerste wedstrijd

“Vorig jaar heb ik meegedaan aan een menwedstrijd in Dorst. Daarbij leende ik de wagen van mijn schoonzus. In de eerste manche snapte de pony er niks van. We waren erg langzaam met onze 200 seconden. Tussendoor ben ik even gaan oefenen met de korte bochten op het grasveldje. Gewoon wat tijd voor ons samen. We gaan de tweede manche in en reden er 50 seconden vanaf. We eindigden als tiende van de zeventien, dat vond ik toch best knap voor een eerste keer. Ik wil volgend jaar echt starten met wedstrijden rijden, het is zo ontzettend leuk. We hebben al een nieuwe marathon wagen en een nieuw tuig. Ik hoop dat mensen dan ook zien, dat wij als duo zijn gegroeid. Dat we hard hebben getraind om zo ver te komen.” Rianne de Bruin, voor Mensport
received_427151698864268
received_427151698864268