Kiem: “van solo endurance naar duo mendurance”

4 februari 2022, 14:53 Algemeen

Endurance naar mendurance

“Vroeger had ik alleen maar paarden en reed ik endurance. Toen ik mijn vriend Peter vijftien jaar geleden leerde kennen, veranderde dat. Met endurance ben je altijd alleen aan het trainen en mijn vriend wilde ook heel graag iets doen wat we met samen konden doen. Daarom ben ik overgestapt naar het mennen. Daarom ben ik van solo endurance naar duo mendurance gegaan.”

Al jaren hartstikke leuk

“We hebben het nu al jaren hartstikke leuk met elkaar op de wagen. Voor hetzelfde geldt zegt zo’n man na twee jaar: ‘ik heb het wel gezien’. Dat deed hij gelukkig niet. We vinden het nog steeds mooi om te doen en we hebben er beide plezier in. Ik begon vijftien jaar geleden toen ook nog maar net met het mennen en ik was ook niet van plan alleen met de wagen op pad te gaan. We zijn een tijdje op zoek geweest naar een goed tweespan en die hebben we nu sinds drie jaar. We zijn steeds serieuzer bezig.”

Welshpony’s

“We mennen met twee stamboek Welshpony’s. De eerste pony die we hadden was moeilijk te mixen met andere pony’s, omdat dat steeds uitliep tot een gevecht in plaats van dat ze echt gingen lopen. Nu hebben we dus wel een super tweespan. We hebben LangeVoren Rhosnes, maar we noemen jaar Jojo. Dan hebben we ook nog Selehm’s Cornflake, haar roepnaam is Djuna. Het zijn compleet verschillende pony’s daarom denk ik ook dat ze zo goed bij elkaar passen. Waar de ene het laat liggen daar pakt de ander het op. Ze vangen elkaar eigenlijk altijd op en ik hoef zelden in te grijpen.”

Buitenland

“In 1989 ben ik voor een jaar in Australië geweest en heb ik daar geweldige endurance wedstrijden mogen rijden. Dit heb ik voor elkaar gekregen via de voorzitter van de Australische endurance vereniging. Ze begonnen daar met 80 km, dat was klasse een. Ik heb alles gereden tot 200 km. Dat was een fantastisch jaar en die ervaring zal ik ook nooit vergeten.”

Fanatiek

“We organiseren zelf ook twee mendurance wedstrijden, namelijk in Waalwijk en in Echten (Drenthe). We ons wel in voor die eerste plaats op wedstrijd. Ik ben fanatiek, maar mijn vriend is nog fanatieker. Hij beheert de GPS tijdens trainingen en wedstrijden, dus ik hoor wel waar ik heen moet. Het tempo van de pony’s bepaal ik. Ik merk ook dat de pony’s altijd ontzettend fanatiek zijn. Als ze in de ochtend al aanvoelen dat er iets staat te gebeuren dan zijn ze niet meer te houden totdat ze echt mogen.”

Wedstrijd plannen

“Als we niet winnen dan hebben we alsnog ons best gedaan, denk ik dan maar. We hebben, voordat corona roet in het eten gooide, vijf wedstrijden gereden. Bij onze allereerste wedstrijd zijn de laatste geworden. We zijn een keer ergens in het midden geëindigd, een keer tweede geworden en twee keer de eerste plek weten te behalen. Het was jammer dat de wedstrijden niet doorgingen, maar het gaf ons mooi de gelegenheid om goed te trainen. Dit jaar staan er zeven wedstrijden gepland, daar kijken we naar uit.”

Dichtbij de natuur van het paard

“Ik vond de endurance altijd al geweldig en nu mendurance ook. Het is een sport waarbij ik nog geen enkele pony of paard heb gehad die daar geen plezier in heeft. Je bent beheerst op volle snelheid door het bos aan het gaan. Ik heb het gevoel dat deze sport dicht bij de natuur en instinct van het paard zit. Het vrij bewegen van het paard, het tempo maken en het samen doen met de pony’s en mijn vriend, die combinatie maakt het een hele mooie sport.” [caption id=”attachment_14318” align=”alignnone” width=”300”] Foto: Nicole de Vries[/caption]

Teamsport

“Als een van de twee pony’s moe wordt dan haal ik de ene iets terug en zal de andere pony er iets harder aan moeten trekken. Het is echt een teamsport, want je bent constant met elkaar bezig. Ook met mijn vriend ben ik aan het samenwerken. Echt een teamsport dus. De pony’s zitten zo goed in hun vel en hebben veel plezier, waardoor mijn plezier alleen maar duizend keer groter wordt. Ik vind het heerlijk om buiten bezig te zijn met mijn pony’s en wedstrijdmatig bezig te gaan.”

Winterperiode

“In de winterperiode hebben de pony’s tijdelijk vakantie. Het is niet makkelijk om vanuit je werk nog iets te doen als het om vijf uur al donker is. De pony’s vinden het geen straf om rust te hebben. Die staan ’s nachts in hun stalletje en overdag staan ze lekker op de wei te genieten. Naarmate het weer lichter wordt gaan we weer aan de slag. Meestal pakken we het eind februari weer op om conditie op te bouwen en te trainen voor de wedstrijden. Daar kijken we ontzettend naar uit.” Rianne de Bruin voor Mensport