Marit & Doortje
Marit & Doortje Foto: Herma Vos

Marit: “Een dag niet gemend, is een dag niet geleefd”

Recreatie

Marit Lap-Bekhuis (31) is al bezig met de paarden sinds haar negende. Tijdens een vakantie in Oostenrijk mocht ze op een pony zitten en daar liet ze het niet bij. Vijf jaar later mag ze een Shetlander hengstje verzorgen. “Hij was niet te hanteren, maar ik mocht er mee aan de slag. Het doel was om hem destijds voor de wagen te zetten. Dat is helaas nooit gelukt.” Maar de passie voor het mennen bleef.

Op zoek naar een nieuwe pony

“Ik heb de paardenhouderij opleiding gedaan en daarbij kon ik ook mijn menbewijs halen. Ik kocht toen ook een pony Wonder en heb deze voor de wagen gezet nadat ik veel grondwerk met haar deed. Door het grondwerk was het later makkelijk om haar voor de wagen te zetten. De pony was namelijk niet heel relaxed. We menden recreatief en daardoor kreeg ik steeds meer kriebels voor de mensport. Helaas bleek dat Wonder niet gezond genoeg was om voor de wagen te lopen. De pony erna bleek niet geschikt voor de mensport, maar toen mocht ik wel met twee pony’s van een vriendin mennen. Daarbij heb ik ook geholpen tijdens het beleerproces. Op dat moment was het mennen voor iets erbij, niet mijn basis. Toen mijn tweede pony overleed ben ik met de mini’s van een andere vriendin gaan mennen. Dat vond ik ontzettend leuk. Mijn man wilde alleen niet dat ik een nieuw paard kocht, omdat ik zwanger was met onze tweede. Na twee maand werd mijn man een beetje gek van mij en moest ik van hem op zoek naar een nieuwe pony.” 


Marit en Wonder

Teamsport

“De voorkeur ging uit naar een kleine pony waarmee ik kon gaan mennen. Ons oog viel op een Welshpony. Die pony mankeerde wat en we konden dus niet mennen. Ik was verliefd en verslaafd aan het mennen dus met de volgende pony moest het gaan lukken. Ik wilde dat die pony al beleerd was, zodat ik direct aan de slag kon. Een Shetlander kwam op ons pad een jaar geleden. Die was al beleerd en liep ritten van 35 kilometer. Dat kwam mij goed uit, want ik kom zelf uit de endurance en wilde graag mendurance rijden. In eerste instantie was het echt een hobby, maar het werd steeds een beetje meer. We gingen van buitenritjes naar lid worden van de vereniging en krijgen nu één keer in de twee weken les. Ook dressuurmatig gingen we fanatieker aan de slag. Een vaardigheidswedstrijdje reden we met goed resultaat en daar wil ik zeker verder in door. De mendurance is ook ontzettend leuk en behalen we goede scores. Bij vaardigheid en marathon is de kracht, snelheid en wendbaarheid zo mooi. Ik vind de mensport nog meer een teamsport dan rijden onder het zadel. Het mennen is erg verslavend.”

In verbinding en op avontuur

“Ik wil mijzelf graag blijven ontwikkelen en wilde vroeger altijd al iets met paarden doen als beroep. Maar ik zag het niet zitten om de rest van mijn leven stallen te vegen, aangezien ik dat gewoon in mijn privétijd kan doen. Ik help al wel een aantal jaar mensen met grondwerk, rijden en zadelmak maken. Na een paar omwegen gemaakt te hebben, heb ik mijn ‘job’ gevonden. Ik heb altijd veel grondwerk gedaan op basis van Parelli. Inmiddels begeleid ik als instructeur ook anderen in het werken aan de hand met paarden en pony’s. Mensen komen vaak naar mij toe, omdat hun pony’s of paarden schrikkerig of kijkerig zijn. Ik word regelmatig gevraagd om mini’s te beleren en daar bied ik dan de mensen begeleiding in. Uiteindelijk wil dat meer oppakken en pony’s beleren. Het is sinds een jaar dat ik zelf ook het mennen meer op pak en op een ander niveau ben gaan rijden. Het allerleukste van het mennen vind ik dat het met elke maat pony kan. Ik hou van de karakters van Shetlanders. Ondanks hun kleine formaat kun je toch doen wat je wilt met het mennen, je bent met ze in verbinding en gaat met ze op avontuur. Als de verbinding klopt en je denkt ik wil de volgende bocht naar links dan doet ze dat al. Ze denkt met je mee.”

Doortje

“Doortje is mijn Shetlandermerrie. Ze is niet super temperamentvol in de zin dat ze heetgebakerd is en ervandoor gaat. Maar als je het meer in contact bent en de sport samendoet dan is ze een echte ijzervreter. Ze geeft niet op. Als ze moet stilstaan dan doet ze dat en als in de vaardigheid snelheid en wendbaarheid wilt dan geeft ze je dat. Het is een fijne, steady en betrouwbare pony. Met haar rijd ik recent ook tandem samen met een jonge ruin. Ik sta op de stal van een vriendin van mij en zij heeft een jonge ruin die net vijf maand voor de wagen staat. Mijn merrie is erg geschikt en stabiel voor pony’s die het mennen leren. Als een andere pony in de stress schiet dan blijft zij kalm. Maar ze heeft zeker haar Shetlanderstreken. Als ze een grassprietje ziet en gaat ze daar wel op af. Je moet met respect met haar omgaan en als je dat doet dan gaat ze voor je door het vuur.”


Doel

“Ik ben elke dag bezig met mennen en pony’s. Mijn motto is: een dag niet gemend, is een dag niet geleefd. Tandem rijden bevalt mij ook goed en daar wil ik ook wedstrijden in gaan doen. Op dit moment is een tweespanwagen niet realistisch vanwege het kostenplaatje. Maar ik zou heel graag dubbelspan marathon willen rijden in de toekomst. Ik ga nu samen met een vriendin op pad. Zij heeft een bus waar een sulky in past en dan de andere sulky en de twee pony’s in de trailer. Als ik een grotere wagen heb dan zit je met dubbel vervoer. Dat is op dit moment niet realistisch voor mij naast mijn werk en kinderen. Wel help ik anderen met het afstellen van hun sulky’s en tweewielers met als doel mensen bewust te maken hoe en waarom het op die manier werkt. Ik merk dat daar soms nog veel onduidelijkheid in is en bewustmaking is daarbij een doel van mij. In de toekomst wil ik echt het complete plaatje kunnen aanbieden. Ik ben verslaafd aan de mensport.”

Bron: Mensport, overname niet toegestaan. 

Tekst: Rianne de Bruin, voor Mensport