Lida met Soraya
Lida met Soraya Arnold van der Ark

Lida: “Toen ik jong was reed ik liever en nu men ik liever”

Algemeen

Lida van Voorthuizen werd op haar twaalfde besmet met het paardenvirus, maar er was toen geen genoeg geld om te rijden. Ze moest als ze later groot was, zelf maar een paard kopen. Op haar twintigste kocht ze een Fjordenveulen. Kort daarna kwam ze ook in aanraking met het mennen, iets wat nu haar dagelijkse vrije tijd in beslag neemt met haar Fellpony Soraya. “Ik hou mezelf bezig met mennen, wedstrijden, jureren en parcoursbouwen.”

Zelf aangeleerd

“Vroeger had ik eerst pony’s in bruikleen en ging ik zelf rijden zonder les te nemen. Dat was toen te duur. Ik had ook nog nooit van dressuur gehoord en heb mijzelf veel dingen aangeleerd. Toen ik mijn eerste pony kocht, wilde ik niet dat hij alleen stond op de wei. Daarom kocht ik er nog een Fjord bij, maar dan stond er altijd een alleen als ik wegging met de andere. Op dat moment kwam er een Fjordenveulen op mijn paard. Het veulen beleerde ik zelf zonder dat ik precies wist waar ik mee bezig was. Ik merkte toen ook dat ik niet zo goed kon rijden als ik zelf dacht. Ik kwam in aanraking met een rijvereniging en nam lessen om beter te worden. Ook ging ik regelmatig naar de zomerinstructiekampen van de KNHS. Zo ben ik ook aanraking gekomen met het mennen.”

Tandem rijden

“Ik moest een hoop dingen afleren, maar toen ik eenmaal de mensport in rolde besloot ik om ook wedstrijden te gaan rijden. Op die manier is het balletje gaan rollen en heb ik ondertussen verschillende pony’s gehad. De oudste is 30 jaar geworden. Sommige pony’s heb ik ook verkocht, omdat ze niet goed bij mij pasten of omdat we geen uitdaging meer hadden. Ik heb nu de Fellpony Soraya sinds vijf jaar. Deze pony is ook gelijk mijn eerste merrie, daarvoor had ik altijd ruinen. Deze Fellpony kocht ik via Facebook waarbij in de advertentie stond: heeft wel gas, maar geen rem. Nu kan ik alles met haar, maar ik kan nog geen fatsoenlijke dressuurproef met haar rijden. Ze is altijd gehaast net als haar baas. Dat leren we nu beide af. Ze wil altijd voor mij werken en ze heeft vaak ook een eigen mening. Ze heeft veel vertrouwen in mij, maar is wat onzeker in enkelspan. Ik heb sinds kort ook een Spaanse merrie, zij is ook heel zenuwachtig. We moeten wat meer ontspanning krijgen en eerst een stopknop erop zetten, net zoals ik dat met de Fellpony heb gedaan. Ze lijken wat dat betreft wel op elkaar, alleen de ene is zwart en de andere is wit. Uiteindelijk wil ik met deze twee tandem gaan rijden en ook deelnemen aan wedstrijden.”



Wedstrijden

“Met Soraya in het enkelspan rij ik samengestelde wedstrijden, marathon, dressuur en ook mendurance. Het lastige is dat ik geen vaste groom heb, behalve bij de samengestelde wedstrijden. Mijn vriendin gaat dan mee, maar zij heeft ook een eigen leven. We rijden dus vier samengestelde wedstrijden per jaar, zodat het leuk blijft. Het is soms wel lastig om iemand te vinden die je kan helpen. We wonen vlakbij het bos, dus we doen regelmatig een rondje door het bos. Het allerleukste aan het mennen vind ik dan ook dat je iemand mee kunt nemen. Ondertussen kun je lekker kletsen en is het een stuk gezelliger. Lichamelijk word ik er ook minder moe van dan wanneer ik erop zit. Maar ik vind beide leuk, alleen het mennen heeft mijn voorkeur omdat het mij makkelijker af gaat. Toen ik jong was, reed ik liever en nu men ik liever. Vroeger dacht ik altijd dat ik weinig controle had als ik erachter zat, nu weet ik wel beter. Ik geniet met volle teugen.”


Lida met Soraya


Lida met Soraya

Bron: Mensport, overname niet toegestaan!