Zepreh Dekker: “Het beleren van Duco heeft ons dichterbij elkaar gebracht”

Uit het oog verloren 

“Voorheen stond Duco samen met een andere pony in pension bij een vriendin die haar eigen paddock paradise heeft”, steekt de menner van wal. “Ik kende Duco dus al twee jaar toen hij te koop kwam en ik was meteen verliefd. Toen ze destijds haar pony’s weg wilde doen had ik niet gelijk het geld om hem te kopen. Ik ben hem toen uit het oog verloren.”

Motivatie kwijt

Dekker besloot niet op te geven en geld te sparen voor wanneer hij de juiste pony tegen zou komen. “Het eerste paard waar ik bij heb gekeken was niks voor mij”, vervolgt hij. “Daarna heb ik mijn vriendin geappt hoe het met Duco ging en of hij nog te koop stond. Hij bleek al verkocht te zijn, maar zijn nieuwe eigenaren wilden hem ook weer verkopen omdat haar andere pony was overleden en ze haar passie voor de paarden kwijt was geraakt.”

Dé pony

De ruin stond niet officieel te koop, maar omdat Zepreh een bekende was van de voormalig eigenaar, mocht hij langskomen voor een bezichtiging. “Ik ben samen met de betreffende vriendin en mijn moeder gaan kijken. Het was een heel mooi moment. Hij stond voor zich uit te starten en toen we aankwamen kwam hij vrolijk op ons afrennen. Ik was al twee jaar verliefd op hem, maar na het poetsen wist ik het helemaal zeker; dit is dé pony die ik zocht.”

Veranderd 

Ondanks dat Duco niet makkelijk was, besloot Dekker om de ruin te kopen. “Hij is erg veranderd. Voorheen wilde hij niet stilstaan en hapte hij wel eens, maar nu is hij heel vrolijk en braaf. Hij heeft bijna geen vervelende streken meer en we kunnen lezen en schrijven met elkaar.”

Mennen 

De menner had niet gelijk grote ambities met de pony. “Ik wilde gewoon kijken waar het schip zou stranden”, legt hij uit. “In het begin kon hij niet veel. Hij wilde niet longeren en wilde niet poetsen. Toch ging het wandelen en werken aan de lange lijnen wel oké. Uiteindelijk heb ik een mentuigje gekocht en ben ik begonnen met de basis van het werken aan de lange teugel. Rechtuit in de bak deed hij geweldig en uiteindelijk bleek dat de moeilijkere oefeningen ook geen probleem zijn. Toen wist ik zeker dat mennen echt iets voor ons was. Ik heb dus niet bewust gekozen voor het mennen, dat is iets wat aan is komen waaien.”

Zelfvertrouwen 

Hij vervolgt: “Ik vind het leuk dat Duco hier plezier uithaalt en dat we lekker op ons eigen tempo bezig kunnen zijn. Hem beleren voor de kar heeft ons zóveel dichter bij elkaar gebracht! Momenteel zijn we bezig met het opbouwen van zelfvertrouwen bij Duco. Je merkt gewoon dat hij, omdat hij twee maatjes verloren is, wat onzeker is geworden. In principe kent hij alles voor de wagen, maar we moeten echt meer kilometers maken. Hij is erg slim en leert dus snel, daarnaast wil hij graag voor je werken. Tijdens het mennen is hij erg snel. Voor iemand die van snelheid houdt is dat natuurlijk heel erg fijn”, lacht Dekker.

Zelf beleerd

“Waar ik het meest trots op ben, is dat ik Duco helemaal zelf heb beleerd. Ik woon in een regio waar niet iedereen even langs kan komen om hem te beleren. Daarnaast heb ik ook veel geld in Duco zijn gezondheid gestopt, waardoor financieel niet altijd de mogelijkheid heb om te lessen. Gelukkig heb ik mensen om mij heen die me helpen. En er is natuurlijk veel informatie op internet te vinden.”

Plezier 

De combinatie wil zo veel mogelijk plezier maken. “Het lijkt me leuk om volgend jaar of het jaar erop samen met een vriendin en haar span een buitenrit te kunnen maken. Wie weet rijden we ooit nog eens een wedstrijdje, ik denk dat dat heel gaaf zou zijn.”

Overname zonder bronvermelding én toestemming via info@mensport.nl is niet toegestaan.

Foto: Privébezit