Drie Shetjes voor de wagen: “Gewoon inspannen en een schietgebedje doen”

Waar veel jongens afhaken als ze 13, 14 worden, bleef Jasper gewoon lekker paardrijden in zijn pubertijd. “Ook een ongeluk waarbij ik mijn knie verbrijzelde, kon mij er niet van weerhouden om te blijven rijden en met paarden om te gaan”, vertelt de inmiddels 41-jarige Jasper. “Een aantal jaren na dat ongeluk kwam ik in aanraking met iemand die aangespannen reed. Ik mocht een keer mee op de koets en vanaf dat moment was ik verkocht!”

Geen ouwelullensport

Zijn vooroordeel dat mennen ‘een ouwelullensport’ is, bleek totaal niet te kloppen. “Ik vond het zo geweldig, dat ik een jong en betuigd paard kocht, Eo(verla). Er kwam ook een koets, en Eo en ik vermaakten ons uitstekend. Toch begon het bij mij te kriebelen dat ik graag tweespan wilde rijden. Dat bleek niet praktisch en bovendien financieel niet haalbaar. Ik zou er dan een groot paard bij moeten kopen en dat zat er niet in.”

Zwartbont

Gemakkelijker was het om met Shetlanders te gaan mennen. “De zwartbonte Alexia was mijn eerste Shetlandpony; die reed ik in eerste instantie in het enkelspan. Via een vriendin kwam Elsbeth erbij, en zo had ik mijn tweespan! De bontjes deden het prima. Ik kan bij ons vandaan geweldige ritjes rijden. De Loonse en Drunense Duinen zijn zo ongeveer mijn achtertuin!” Helaas kwam Alexia te overlijden, maar al snel kwam Fynn op mijn pad. Hij leerde het aangespannen werk heel snel en zo was er een nieuw tweespan geboren.”

En dat is drie!

Maar wie er twee voor de wagen heeft lopen, wil misschien wel meer. Tenminste, zo werkte het bij de nuchtere Brabander. “Ruim een half jaar geleden deed Milo zijn intrede. Hij is de kleinste van het trio en bovendien niet zwartbont, maar vosbont van kleur. Bovendien is hij de jongste. Ik heb hem rustig aan zelf betuigd. Naast de grotere en ervaren ‘goedzak’ Fynn voelt hij zich prima.”

‘Hoe doe je dat?’

Zo gaat het langzamerhand richting Jaspers droom: mennen met een vierspan. “We zijn al goed op weg. Ik kan twee pony’s in een tandemaanspanning rijden, en toen dacht ik op een gegeven moment, waarom niet één voor en twee achter? Een klavertje drie dus? Elsbeth is de meest vlotte van de drie; zij moest voorop. Met zo’n aanspanning trek je behoorlijk wat bekijks, kan ik je vertellen. Mensen vragen me ‘Hoe doe je dat??’. Nou, gewoon ervoor zetten en een schietgebedje doen!”, grijnst hij.

Tricky

Het is een leuk gezicht en klinkt goed, al die roffelende hoefjes voor de wagen. “We hebben ook wel eens tricky momenten. Elsbeth is namelijk niet alleen de vlotste, maar ook de meest eigenwijze en heeft nogal eens haar eigen ideeën over waar we naar toe gaan… Als zij het in haar hoofd haalt om links te gaan terwijl we eigenlijk rechtsaf moeten, moet ik echt razendsnel reageren …”

Minimarathon

Impulsmarathon, foto Marloes Peters

Af en toe mag Jasper graag meedoen aan een minimarathon. “Gewoon om te kijken waar ik sta. Om een uitdaging te hebben. Ik doe dan ook alleen mee aan impulsrubrieken. Eind maart ging het heel goed; met het klavertje drie ja, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan... Wat was ik trots op de pony’s! Vooral op Milo; het was zijn eerst wedstrijd.”

Nieuwe routes

Eo wordt inmiddels ook niet vergeten en regelmatig maakt Jasper een ritje met haar onder het zadel om nieuwe routes te ontdekken in de Loonse en Drunense, die hij later dan met de pony’s en de wagen kan volgen. “Gisteren ben ik nog lekker met de pony’s op pad geweest. En ze hadden er zin in. Helaas had ik Equilab niet aangezet, maar ik vermoed dat de route 12 kilometer was, de verste afstand die Milo ooit heeft afgelegd. Hij deed het super, net als Els en Fynn.”

Bron: MenSport, overname zonder toestemming via info@mensport.nl is niet toegestaan
Tekst: Christine Dijk