Afbeelding
Foto: Privébezit

Suzanne: “Wat ik het allermooist aan het mennen vind, is dat je het kan delen”

Recreatie

De liefde voor het mennen begon al vroeg bij Suzanne van der Hoofd (42). In haar tienerjaren had ze een verzorgpony op de manege waar ze op reed. “De Haflinger die ik verzorgde was van de manege eigenaar en hij mende met de paarden. Zo heb ik in die jaren veel geleerd en toen ik eindelijk op mijn vierentwintigste een eigen paard kon kopen, wist ik meteen dat ik heel graag wilde mennen.”

Eigen pony

“Ik heb vanaf jongs af aan al meegeholpen met het beleren van de paarden. Van voor het eerst voor de wagen gezeten tot zelf de leidsels in handen nemen. Toen ik mijn Fjord Viellko kocht, was hij nog maar vier jaar. Hij was al wel zadelmak en ik heb hem rustig aan verder ingereden en voorbereidt op het mennen. Denk aan verkeersmak maken, lange lijnen, slepen. Hij deed alles ontzettend braaf. Op dat moment woonde ik nog in Rotterdam en Viellko stond daar ook in stalling. Het naar buiten gaan met de wagen en zo’n groene pony vond ik toch uiteindelijk te spannend in Rotterdam, nadat we bijna een aanvaring hadden met een vrachtwagen. Ik besloot het mennen voorlopig uit te stellen, omdat de omgeving gewoon niet geschikt was.”

Vele kilometers met de bakfiets

“Toen ik eenmaal in Brabant woonde, veranderde dat. Viellko kwam op een stalling die bijna direct aan het bos lag en waar vele mooie menroutes in de buurt waren. De kriebels kwamen weer terug. Op dat moment was Viellko alweer 20 jaar. Ik begon te sparen voor een wagen. Toen corona kwam en de scholen dicht moesten, kon ik niet meer onder het zadel aan de slag met mijn Fjord doordat mijn zoon thuis zat. We hebben als voorbereiding op het mennen vele kilometers met de bakfiets gemaakt. Ik op de fiets, Arthur mijn zoon in de bakfiets om zijn schoolwerk te doen en Viell liep er vrolijk en genietend naast.”

Hecht team

“In 2021 kwam er dan na lang wachten eindelijk een tweewieler aan. Viell zijn conditie was inmiddels zo goed dat we eigenlijk al snel een paar uur op pad konden. Heerlijk op avontuur in de natuur. Ik heb zelf altijd moeite met rustig aan doen, ik ben altijd druk en heb altijd wat te doen. Op de wagen kan ik ontspannen en genieten. Het bos in met Viellko is het allerfijnst, want dan kan ik mijzelf zijn en mijn hoofd leegmaken. We gaan vaak drie of vier keer op pad en dan maken we lange ritten door de omgeving. Soms maken we ook wel eens een kort ritje om een ijsje te halen. Viellko is natuurlijk ook weer een jaartje ouder dus mag hij van mij veel zelf beslissen als hij voor de wagen loopt. Ik volg hem zoveel mogelijk daarin, want hij weet het zelf het beste en na zoveel jaren kennen we elkaar door en door. We zijn een echt en hecht team.”

Mooie momenten bezorgen

“Volgend jaar wordt er hopelijk een opvolger voor Viellko geboren. We hebben namelijk een optie op een Fjordenveulen. Ik hoop dat Viellko hem of haar nog veel kan gaan leren en wie weet kunnen ze zelfs nog eventjes in het tweespan. We zullen het zien. Binnenkort komt er ook een tweede wagen bij, een prachtige recreatiewagen. Mijn man wil inmiddels ook wel eens mee. Daarnaast wil ik de recreatiewagen gaan inzetten voor mijn werk. Ik werk met ouderen met dementie op een woon- en zorginstelling. Ik wil met Viellko voor de wagen, de bewoners mooi momenten gaan bezorgen met een heerlijk ritje door het bos. Halverwege maken we dan een stop voor een ijsje. De recreatiewagen heeft een speciale lage instap aan de achterkant en luxe stoelen, zodat ook de minder mobiele bewoners meekunnen.”

Geluk delen

“Want wat ik wel het allermooist aan het mennen vind, is dat je het kan delen. Samen met mijn zoon heb ik de leukste gesprekken op de wagen en als ik vrienden, bewoners of familie meeneem dan zie ik ze genieten. Dan ga ik daar nog meer van genieten. Mennen is voor mij samen herinneringen maken en mijn geluk delen.”

Tekst: Rianne de Bruin voor Mensport

Foto’s: Privébezit

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding