Astrid: “Zo voelde ik mij als 39-jarige weer even kind”

Zandhappen

“Ik was een beginnende, onzeker ruitertje en door de jaren heen volgenden er veel pony’s. Toch waren ze het allemaal net niet. De pony’s hadden te veel kwaliteit voor mij, waardoor ik het vaak moest bekopen met zandhappen. Om het vertrouwen weer terug te krijgen, werd er een Shetlandpony aangeschaft. Deze stond bij ons thuis. Pony Xander was een moorkopschimmel van 83 centimeter. Het was een hengstje en ik was nog te jong om er alleen mee op pad te gaan. Dus ging mijn vader altijd mee met halstertouw en fiets.”

Hoger op zoeken

“De liefde voor de Shetlandpony is toen ontstaan en het vertrouwen nam daardoor ook toe. Er werd een chique Arabische merrie gekocht. Een door de wol geverfd paardje waar ik echt op heb leren rijden. Iedereen kan er denk ik wel over meepraten dat wanneer je deze hobby uitoefent, je ook wel eens afscheid moest nemen. Dat gold ook voor mijn Arabische merrie. Ondertussen bleef de liefde en drang naar een Shetlandpony altijd kriebelen. Maar ik ontwikkelde mij ook goed in het rijden. En zo kwam mijn eerste zelf gekochte paard, zonder inmenging van papa. Een KWPN-merrie van 1.83. Ik zocht het letterlijk hoger op.”

Geen paard is geen optie

“Van mijn merrie heb ik helaas maar een kleine drie jaar van mogen genieten. Ik werd toen erg ziek en verloor mijn baan. Ik hoef zeker niet te vertellen dat een paard kosten met zich mee brengt. Daardoor was het onmogelijk om haar te houden. Ook fysiek kon ik de zorg toen niet dragen. Ze is toen naar een prachtig en liefdevol adres in Vlissingen gegaan. Ik had veel tijd om na te denken over wat ik precies wilde. Ik kwam er al gauw achter dat geen paard, geen optie was. Na een jaar kocht ik weer een Shetlandpony. Daarmee besloot ik definitief mijn rijbroek aan de wilgen te hangen.”

Shetlandpony Cherie

“De driejarige Cherie-Rilora kwam op mijn pad. Haar heb ik gekocht bij zeer betrouwbare fokkers, namelijk Atie en Jos Aarts uit Dordrecht. Daar hadden we eerder ook al een pony weggehaald. Cherie behaalde meerdere premies waar ik trots op ben, maar het voornaamste doel was om Cherie in te zetten als menpony. Daar lag mijn passie en ik wilde dolgraag Cherie zelf voor de wagen beleren. Dat is gelukt, want inmiddels rijden we al heel wat jaren met plezier rond. En ben ik naar Brabant verhuisd om nog meer te kunnen genieten van deze sport. De routes en uitrijmogelijkheden zijn hier eindeloos. Je bent dan niet alleen met je pony en de sport bezig, maar ook met deze mooie natuur. Cherie is echt een once in a lifetime pony. Ze leert ongelooflijk snel en is daarbij ook intelligent en koel in haar hoofd. En al zeg ik het zelf: ze is een fraaie verschijning om te zien.”

Pony in de woonkamer

“Ik kan in iedere verkeerssituatie op haar rekenen. Omdat we zo op elkaar vertrouwen, besloot ik haar op een dag mee te nemen naar huis. Ik woon op de zevende verdieping. Cherie stapte de lift in alsof dit een dagelijkse routine voor haar was. Daar stond ze dan in de woonkamer. Ze keek rustig om haar heen en zo voelde ik mij als 39-jarige weer even kind. Ze geeft mij zoveel voldoening dat ik het rijden ook totaal niet meer mis. We mennen vier keer in de week. Zelf noem ik het fanatiek recreatief. Ik vind het ontzettend belangrijk om de afwisseling erin te houden. Daarom doen we dus ook andere dingen. Omdat Cherie zo intelligent is, beoefen ik met haar dressuur aan de hand. Zo blijft ze ook soepel en we zijn hierin zo gegroeid, dat we met enige regelmaat ook clinics geven.”

Nieuwe dingen op zoeken

“Ze kan wijken, schouderbinnenwaarts en travers. Veel mensen verwachten niet dat een Shetlandpony veel kan, want ze worden gezien als grasmaaier. Maar er zit zoveel kwaliteit en intelligentie gepropt in hun kleine lijf. Ze doet zeker niet onder voor een paard. Cherie heeft intussen al veel gezien, maar toch zoeken we ook weer nieuwe dingen op. Zo hebben we twee jaar geleden de overstap gemaakt naar het bitloos mennen. Iets wat nog niet zo veel gewaardeerd wordt, maar voor mij loopt Cherie niet anders met of zonder bit. En als ik anderen tegenkom, valt het hen niet eens op dat we zonder bit rijden. Ik krijg regelmatig complimenten dat het een mooi passend spannetje is. Dat zijn dan weer de kroontjes op ons werk.”

Plezier mensport vs. rijsport

“Ik vind dat het plezier in de mensport veel groter is en meer zichtbaar dan in de rijsport. Daar gaat het toch vaak om prestatie. Het gevolg is niet passende combinaties, hoger willen presteren dan het kunnen met als gevolg gefrustreerde ruiters. De basisopvoeding van een menpaard en een rijpaard is in mijn ogen totaal verschillend. Bij een menpaard wordt er niet gelijk een wagen achter gehangen als de voorbereiding nog niet 100 procent is. Bij een rijpaard worden er vaak stappen overgeslagen of sneller gegaan dan een paard aan kan. Dat is zonde en op die manier wordt een paard vaak als moeilijk weggezet. Ik denk dat mede om deze reden de meeste menpaarden allrounders zijn. Ik zou nu niet zo snel meer een oudere pony kopen waar al handen aan hebben gezeten. “

Niets onmogelijk

“Er staat nog een ding op mijn verlanglijstje. Een pas de deux met mijn vriendin Barbara en haar grote zwarte ruin samen met mijn Cherie. Groot en klein gecombineerd en ze zijn ook beide zwart. Hoe gaaf is het om dat nog een keer te doen. Met Cherie is echt niets onmogelijk. Dat maakt haar zo uniek en daarmee zeg ik niets teveel. Ik heb door de jaren heen genoeg vergelijkingsmateriaal verzameld om dit te mogen zeggen, vind ik. Ik hoop nog lang van Cherie en deze mooie sport te genieten. Dat wens ik overigens alle menners toe: geniet van je viervoeter en de sport!”

Tekst: Rianne de Bruin voor Mensport

Foto: Madelon Verwijmeren Fotografie