Annelies Bakker: “Nooit gedacht dat ik zou gaan mennen”

Ondanks dat de ouders van Annelies niets met paarden hadden, hebben ze ervoor gezorgd dat zij en haar zusjes hun eigen pony’s konden rijden. Annelies reed tot haar twintigste haar eigen paard, en reed daarna voornamelijk paarden van andere mensen. Later kreeg ze kinderen en toen de jongste naar de basisschool ging, besloot ze een paard voor zichzelf aan te schaffen.

Tinker

“Ik had altijd al een Tinker gewild, maar mijn vader vond dat niets. Hij was natuurlijk altijd onze ‘sponsor’, dus ik had me er al snel bij neergelegd. Toen ik op zoek was naar een paard voor mezelf, ging ik dus gelijk langs bij Stal de Esch. Zij hebben veel Tinkers staan”, vertelt Annelies. Wat vindt ze zo leuk aan het ras? “Ik houd van paarden die anders zijn. Ik vind de lange manen, de sokken en de typische raskenmerken ontzettend mooi. Een ‘gewone’ warmbloed spreekt me een stuk minder aan.”

De Tinker die Annelies vervolgens bij Stal de Esch kocht, bleek geen match. “Na een half jaar heb ik contact opgenomen met Stal de Esch, met de vraag of ze hem terug wilden of dat ik heb beter kon verkopen. Ze wilden hem graag terug en gaven aan dat ze een andere Tinker hadden staan die beter bij me zou passen. Ik ruilde ze in en nam vervolgens Lynn mee naar huis. Dat is inmiddels bijna drie jaar geleden.”

Blessure

Lynn liep voor de wagen en Stal de Esch adviseerde Annelies dat ook te doen, omdat Lynn er veel plezier in had. Annelies had daar toen nog geen interesse in. “Ik had me nog nooit verdiept in het mennen en ik genoot van het werk onder het zadel. Ik ben wel altijd een recreatieve ruiter geweest: trainen in de bak vind ik leuk, maar ik ga liever met mijn paard de natuur in.”

Toen Lynn een kleine blessure opliep, kon ze even niet gereden worden. “Dat heeft mijn ogen geopend. Ondertussen was mijn dochter oud genoeg om mee naar stal te gaan, en dat vond ze geweldig. Maar als ze meeging kon ik niet buitenrijden, omdat ik haar dan achter moest laten. Dat vond ik jammer, ik wilde mijn dochter ook laten ervaren hoe het is om buiten te rijden. Tijdens de blessure van Lynn besloot ik regelmatig mee te gaan met een vriendin, die haar paard voor de koets had staan. Op die manier zouden mijn dochter en ik in de toekomst misschien samen naar buiten kunnen.”

Kuinderbos

Het virus sloeg over. “Na de blessure van Lynn heeft mijn vriendin me geholpen om Lynn in te spannen. Vanaf dat moment was ik om, en Lynn trouwens ook. Als ze voor de koets staat is ze altijd vrolijk en heeft ze altijd haar oortjes naar voren. Altijd.” Inmiddels is Annelies helemaal gestopt met rijden. “Ik vond mezelf te zwaar worden en met het mennen heb ik een super leuke manier gevonden om toch met de paardensport bezig te zijn. Ik adviseer dit iedereen die stopt met rijden omdat ze te fors zijn! Mijn dochter rijdt haar nu twee keer per week onder het zadel, en ik span haar ongeveer twee keer per week in.”

Annelies krijgt regelmatig dressuurles en is met haar instructeur aan het ontdekken of marathon misschien wat voor haar is. “Ik ga nooit een fanatieke wedstrijdmenner worden hoor, dat kan ik je nu al wel vertellen. Ik zit op drie minuten afstand van het Kuinderbos, dus daar ben ik heel vaak te vinden. Zeer regelmatig gaan kennissen met me mee naar buiten, ze springen dan achterop en vinden dat geweldig.”

“Weekje of weekendjes weg”

Dit avontuur heeft Annelies te danken aan Lynn. “Zij is geweldig. Toen we haar voor het eerst voor de wagen zette deed ze alsof ze er de dag ervoor nog voor had gestaan! Zo gedraagt ze zich trouwens met alles. Ik kan iedereen in het zadel zetten of de leidsels geven, Lynn doet haar ding wel. Ze is echt een super fijn, makkelijk en betrouwbaar paard, maar is niet traag. Ze wil altijd werken en ritjes zijn haar niet snel te lang of te zwaar. Je maakt haar het meest gelukkig met een buitenrit voor de koets. Dan straalt ze gewoon helemaal! En ik net zo, we zijn een perfecte match.”

Ondanks dat Annelies zichzelf een recreatiemenner noemt, heeft ze wel wat wedstrijden gereden. “Ik heb een aantal keer impuls vaardigheid wedstrijden gereden, ik rijd jaarlijks de oefenmarathon in het Kuinderbos en ik heb een keer een indoormarathon gereden. Ik vind dat erg leuk om te doen, maar het brengt voor mij te veel werk met zich mee. Bovendien moet je het parcours natuurlijk uit je hoofd leren. Dat is niet mijn sterkste kant en dan komen er óók nog zenuwen bij kijken… Nee, laat mij maar in mijn trainingen ontdekken of het wat voor me is, zodat ik tussendoor lekker laagdrempelig naar buiten kan. In ben onlangs een midweek weggeweest met haar, in de meivakantie. We hebben toen overnacht in Nunspeet. Lynn stond daar alsof ze er al jaren rondloopt, heerlijk! Het lijkt me super leuk om vaker een weekje of weekendje weg te gaan!”

Annelies Bakker en Lynn - Werkhoven Fotografie

Bron: MenSport, overname zonder toestemming via info@mensport.nl is niet toegestaan

Foto: Privebezit & Werkhoven Fotografie