Van tuig- naar menpaard: “We moesten beide omgeschoold worden”

Ponyclub

“Sinds mijn vierde ben ik al stapelgek op paarden. Mijn ouders hebben nog steeds geen idee waar de paardenliefde vandaan komt, want zij hebben er zelf helemaal niets mee. Hun strenge ontmoedigingsbeleid zette weinig zoden aan de dijk, want ik regelde wel dat ik kon ponyrijden bij klasgenoten thuis op de boerderij. Dat zorgde ervoor dat mijn moeder uiteindelijk overstag ging en ik wel op les mocht, vooral met het oog op veiligheid.”

“Toen ik elf jaar was, kreeg ik mijn eerste lease pony. Daarmee kon ik naar de ponyclub en ook op wedstrijd. Wat een feest was dat! We hadden een gezellig ponyclub en trainden allemaal fanatiek in springen en dressuur. Daar is mijn basis gelegd voor het rijden van wedstrijden en ik kijk er met een heel fijn gevoel op terug.”

Tuigpaarden

“Tot 2016 had ik nooit gedacht dat ik op een wagen zou zitten met een tuigpaard ervoor. We hadden tot die tijd Gelderse paarden, waaronder de KWPN gekeurde hengst Floris BS (v. Negro) die ik samen met mijn toenmalige echtgenoot heb gefokt. Ik reed dressuur onder het zadel en maakte zo nu en dan een sprongetje. Floris was beleerd voor de wagen en werd positief beoordeeld als menpaard, maar wij hebben hem nooit voor de wagen gezet.”

“De tuigpaarden kwamen bij mij pas echt in beeld toen we in het voorjaar van 2016 met Floris dekten op het hengstenstation van Marcel Ritsma in Wijnjewoude. Hij traint al zijn paarden voor de wagen en ik ben veel dagen wezen helpen. Uiteindelijk heb ik in het najaar van 2016, nadat Floris was verkocht, mijn eerste echte tuigpaard gekocht. Dit is Jodelburga-Laka Jody (v. Eebert)”

“Ze verzette geen stap meer”

“Met haar wilde ik in eerste instantie de tuigpaardenconcoursen rijden. We hebben de laatste jaren bij Harry van Middelaar getraind en vorig jaar was ik eindelijk zo ver dat ik het aandurfde om op concours te gaan. Jody vond het heel erg spannend. Op onze tweede wedstrijd ging het mis. Ze blokkeerde volledig en verzette geen pas meer, terwijl we midden in de baan stonden. Toen wist ik dat dit misschien toch niet zo’n geschikte tak van sport voor ons was. Daarom heb ik het over een andere boeg gegooid en besloot ik te gaan mennen.”

“Via Harry kwam ik bij Udo de Haan terecht en in september reden we daar onze eerste les. Sindsdien kwamen we echt in een stijgende lijn en ik merkte vooral aan Jody dat ze meer op haar gemak was. Ze is superscherp en een tikje aan de dominante kant, maar ze wil graag werken. Zodra ze ingespannen is, gaat ze ‘aan’. Het trainen van een menpaard is anders dan dat van een tuigpaard, al zitten er in de basis wel overeenkomsten. We moesten beide omgeschoold worden, maar het bevalt mij prima!”

Allrounder

“In maart dit jaar hebben we onze eerste dressuurwedstrijd gereden en daarna zijn we nog een aantal keer op pad geweest. Na vier wedstrijden staat de teller al op acht winstpunten in de B en dat overtreft mijn verwachtingen volledig. Inmiddels hebben we ons debuut met vaardigheid ook gehad, dat is voor ons beide wel even wennen. Voor dit jaar heb ik als doel om L-dressuur geklasseerd te zijn en in het meest gunstige geval met de punten voor het M.”

“Naast dressuur wil ik met Jody ook graag nog andere disciplines beoefenen, zoals vaardigheid. Maar ook mendurance lijk mij voor haar heel geschikt en misschien dat we ook nog een (mini) marathon mee kunnen pikken. Jody is wat dat betreft een paard dat allround inzetbaar is en ik geniet daar werkelijk met volle teugen van.”

Tweede tuigpaardmerrie

“Naast Jody hebben we nog een andere tuigpaardmerrie in ons bezit, namelijk de driejarige O-Jidee (v. Indiana). Zij lijkt totaal niet op Jody. Ze is nuchterder, een stuk groter van formaat en heeft een klassieker model. Afgelopen winter is ze beleerd voor de wagen en na een korte periode van rust staat ze nu weer in training. Zij gaat in juli naar de stamboekkeuring van het KWPN en dan zal ze hopelijk ster worden.”

“Daarna train ik haar door als menpaard en hoop ik haar in het oudoorseizoen van 2023 voor het eerst te kunnen start in de dressuur. De insteek is om haar op te leiden, te klasseren en daarna te verkopen om dan weer een ander jong paard aan te kopen en op te leiden. Natuurlijk streef ik ernaar om haar zo fijn mogelijk op te leiden, zodat haar nieuwe eigenaar en zo mee weg kan rijden en net zo kan genieten als dat ik doe.”

“Zo kan ik zelf ervaring op doen met het opleiden van een menpaard en ik vind het superleuk om eens in de zoveel tijd weer een nieuw paard te hebben om mee te werken. Het liefst zou ik alle dagen en mijn hele tijd spenderen om met paarden te werken. Wie weet, misschien lukt dat ooit nog wel.”

“Kick van dansend paard voor de wagen ...” 

“Het mennen vind ik veel leuker dan ik ooit had durven dromen! Het bevalt met zelfs beter dan rijden onder het zadel. Het gevoel van een dansend paard voor je wagen is echt fantastisch en dat geeft een enorme kick. Net als galopperen door de bossen. Vaak neem ik vrienden of familie mee als ik op buitenrit ga, dan genieten we met z’n allen van deze prachtige sport.”

“Ik merk dat dit ook de gedachte is op de wedstrijden. Mensen zijn hartelijk en je maakt gauw eens een praatje. De sfeer is gemoedelijk en dat komt de eventuele wedstrijdstress ook ten goede. Iedereen die overweegt om te gaan mennen, wil ik adviseren om het gewoon te doen. Het is echt een prachtige sport!”

Tekst: Rianne de Bruin voor Mensport