WK vierspannen: Donderdag Dressuurdag

Terrein verkennen

Het eerste dat opvalt is dat het wedstrijdterrein vol staat met rijen cabines. Cabines voor het secretariaat, de fysiotherapeut, de cateringservice, de accreditatie en het kantoortje van vrijwilligerscoördinator Fabio waar de vrijwilligers zich melden en hun taak te horen krijgen. Na ontvangst van de rugzak met ‘Volunteer-teamkleding’ , de lunchbon en het pasje dat je zichtbaar moet blijven dragen, heb ik tijd om het terrein te verkennen. Het is compacter en overzichtelijker dan ik had verwacht. Verder rijden er op dit tijdstip tankwagens die de zand/grind – paden en bermen flink met water besproeien.

Strenge controle

Het wordt ook meteen duidelijk dat ‘strak organiseren’ hier een heel andere betekenis heeft dan in Nederland of Duitsland: overal ‘controle’. Op de openbare weg staan tientallen ‘Carabinieri’ (een militair korps met ‘algemene zwaardere’ politietaken), maar ook vind je overal diverse auto’s van de Polizia Municipale (de gemeentepolitie) en om de dressuurring heen staan enkele traditioneel geklede cavaleristen die graag even poseren voor een foto. Daarnaast hebben heel veel vrijwilligers uitsluitend de functie van pasjes-controleur. Geen pasje, geen toegang … terwijl er nog maar heel weinig publiek is. En een pasje betekent ook voor de vrijwilligers dat je uitsluitend toegang hebt tot dat gebied waarvoor je ingezet wordt.

Zelf werk opzoeken

Mijn functie van Officials Runner blijkt vaag. Van ‘melden bij de catering’ (?) en protocollen-verzamelaar tot koffiejuffrouw voor de juryleden. De ‘catering’ blijkt een fout op de lijst, en ik ben blij dat ik in ieder geval de hele dag ergens aan de dressuurring kan gaan staan om protocollen op halen en de koffie te verzorgen. Het wordt me duidelijk dat ik mijn dag zelf moet invullen.

Na enkele koude uurtjes warmt het terrein dan toch op en begint de dressuur stipt om 10.00 uur met de Duitser Dirk Gerkens. Het wordt te laat opgemerkt dat de eerste deelnemer twee verkenrondjes om de ring rijdt in plaats van één, dus dat moet vanaf nu toegestaan worden voor alle deelnemers.
Achter elk juryhokje blijkt al een vrijwilliger te zitten die het protocol wegbrengt, dus ook dát wordt mijn taak niet. Blijkbaar verzorg ik alleen de koffiepauzes. Om toch wat meer te kunnen doen neem ik de mestboy maar ter hand en loop ik na elke rit een rondje in - en om de ring zodat deze schoon is voor de volgende combinatie. Tijdens de rit van de laatste rijder voor de korte pauze loop ik snel naar de bar achter de publiekstribunes, maar het blijkt heel lastig om iets mee te krijgen als er geen duidelijke orders van hogerhand zijn. Uiteindelijk (de dressuur is allang weer begonnen) krijg ik enkele pakjes vruchtensap en espresso, overgegoten in vijf flesjes mee die de jury zelf moeten verdelen over drie bekertjes per juryhokje. Thee of frisdrank kan ik niet meekrijgen terwijl het wel beschikbaar is. Ondertussen heb ik helaas de proeven van Antonie ter Harmsel en Koos de Ronde gemist.

Zwijnenplaag

Aan het eind van de lunchpauze vertelt parcoursbouwer Bennie Steenblik die met het Longines-team aanwezig is voor de tijdwaarneming waarom er overal om de ringen een brede rand stevig gaas zit: “Tijdens het test-event in mei kwamen er ’s nachts wilde zwijnen op het terrein die de grond omwroeten. Er moest dus voor het WK gezorgd worden dat dat niet kon gebeuren. De rijders kunnen nu trainen en losrijden op zand.”

Chester Weber na eerste dag aan de leiding

Gaandeweg de eerste dag van de dressuur worden er mooie proeven gereden. De Duitse Anna Sandman zet een uitstekende prestatie neer met 42.52 strafpunten en ze krijgt dan ook terecht een luid applaus van het publiek. Alleen de Amerikaan Chester Weber weet nog onder haar score te duiken met een degelijke proef.

Op de terugweg zien we een zwijnengezin langs de weg wroeten. Blijkbaar zijn ze niet bang of te talrijk, want we zijn niet ver van de huizen. Ik kan het gezin met jonkies vanuit de rijdende shuttlebus nog net op een foto krijgen. Terug in Casa Versiglia bewijst de douchebeurt dat de watertankwagens hard nodig zijn op het WK – terrein: een dikke laag stof verdwijnt in het doucheputje en de meegebrachte wegwerpwashandjes zijn zwart.

De eerste dressuurdag zit erop, deel twee met de andere helft van de startlijst volgt op vrijdag.

Tekst en foto’s Gemma Verlaan. Overname niet toegestaan.