‘Het laatste rondje’ voor Thijs Gerritsen

Hoe het begon

Thijs had een melkveebedrijf en veranderde op vier-en-vijftig jarige leeftijd van koeien. Hij ging van melkkoeien naar de blonde Argentijnen vleeskoeien. Op een keuring in Bunnik, waar hij zijn koeien ging verkopen, zag hij plots twee pony’s staan. Het waren vliegenschimmeltjes van drie en vier jaar oud. “Ik keek ze aan en zei: ‘Jullie willen mee naar Maurik’”, aldus Thijs. Toen hij eenmaal thuis de trailer opende, vroeg zijn vrouw verbaast waarom er twee pony’s mee naar huis gekomen waren. Vastbesloten antwoordde Thijs: ‘Ik ga mennen’. Zijn vrouw en zoon wisselden een blik, waarop zijn zoon schouderophalend antwoordde: “Laat maar, daar komt toch niets van terecht!”

Inspannen en rijden maar

Met Pinksteren was de zoon van Thijs vrij. Gerritsen vroeg hem te helpen de pony’s voor de wagen te zetten. Helaas pakte dit anders uit dan gepland. Thijs kwam in het ziekenhuis terecht met een hernia. Maar wat in het vat zit verzuurt niet! Eenmaal thuis verzocht Thijs opnieuw om ‘even te helpen’ en zo geschiede…

Een jaar later reed Thijs al KNHS-wedstrijden. De pony’s waren toen vier en vijf jaar oud. Echt geregeld les heeft hij nooit genomen, daar had hij simpelweg ‘geen zin in’. Een paar keer per jaar ging Thijs naar Jan van den Broek en af en toe ging hij langs bij Ad Aarts. De jonge Jacqueline van Schaik reed op de pony van de buren en Thijs vroeg haar ook zijn pony’s onder de man te rijden. Later stapte Jacqueline achterop de koets en ze werd zijn vaste groom. ‘Ze was de allerbeste groom volgens Thijs. Met zijn pony’s Pinto en Panda werd hij drie keer Nederlands kampioen.

Internationaal

Thijs reed met een koets van Van den Heuvel. Zij vertelden hem terloops dat ze een wedstrijd in Duitsland gesponsord hadden. Het zou volgens hen echt iets voor Thijs zijn om daarheen te gaan. Zo gebeurde het dat hij afreisde voor zijn eerste internationale wedstrijd. “Ik had hele snelle pony’s en daar was de omroeper van op de hoogte. ‘Der fliegende Holländer’, zo noemde hij me.” Later reisde het team nog eens af naar Luxemburg en won daar driehonderdvijftig gulden. Een klein jongetje wat mee op wedstrijd was, kreeg grote ogen toen hij dit hoorde en riep verwonderd: “Zó, daar kan je veel geld mee winnen, met paardrijden!”

Nieuwe aanwas

De pony’s werden ouder en Thijs kocht twee jonge New Forest pony’s. Deze waren afgekeurd op de hengstenkeuring, omdat ze te veel sportpony waren. De twee waren halfbroers, waarvan de vos gruwelijk kon lopen maar geen gulden waard zou zijn voor de wagen. “Maar”, gaat Thijs verder “Hij was makker dan mak, hij keek nergens naar!” Vijftien jaar geleden op het WK in Mariënwaerdt hoorde Thijs dat iemand een zeer makke pony zocht. Daar heeft hij zijn vos aan verkocht. De schimmel was erg ondeugend en kon nogal eens slaan in de koets en hij werd gek in de hindernissen. Omdat Thijs nooit eerder enkelspan had gereden, besloot hij de schimmel Sander ook te verkopen. Er kwam iemand kijken die de schimmel compleet afkraakte. Dat zat Thijs zó dwars, dat hij besloot hem te houden en er enkelspan mee te gaan starten. Dat ging zo fijn, dat Thijs hem wel honderd keer had kunnen verkopen. Maar hij ging nooit meer weg! Inmiddels is zijn kleindochter Lotte Zaaijer met Sander opgenomen in het perspectieventeam. Thijs doet steeds een stapje verder achteruit. Want: “de jeugd heeft de toekomst.”

Het laatste rondje

Per toeval belde zijn oude groom, Jacqueline van Schaik, onlangs. Om te vragen hoe het ging. De twee hebben, zelfs ná de verhuizing van Jacqueline naar Den Haag, altijd contact gehouden. Thijs had in Deil willen rijden, maar zijn kleindochter was verhinderd. Thijs zag zijn kans schoon. Hij vroeg Jacqueline om bij hem te groomen en samen af te sluiten, zoals ze ooit samen begonnen waren. De jassen van dertig jaar geleden werden uit het stof gehaald waarna ze begonnen aan hun laatste wedstrijd, samen met Sander. “Nu kan Lotte definitief met hem verder”, geeft Thijs aan. “Ik rijd nog elke zondag, samen met een maat. Dan gaan we de dijk af, tot aan Rijswijk. Maar dan wel snel he? We galopperen dan gewoon”, herhaalt hij voor de zekerheid. “Als we daar zijn, zetten we de terugweg in. Dan stappen we. Mijn maat heeft altijd twee sigaren bij en die steken we dan lekker op.” Thijs geeft aan veel leuke kennissen overgehouden te hebben uit de paardensport. “Vooral rond Nijkerk en in Brabant. Ik heb het geluk dat ik prachtig kan blijven wonen op de boerderij bij mijn zoon. Ik geniet nog volop!’’ 

Ondanks al dat moois moet je volgens Thijs ook vooruit denken. Hij wil belangrijke dingen daarom goed afgesproken hebben. Als hij er niet meer is, wil hij dat Lotte en zijn maat hem nog één keer meenemen. Het zondagsritje, twee pony’s en een bordje achterop: ’T laatste rondje…..

Voor de foto’s van Deil kunt u t.z.t. terecht op de facebookpagina van Cornel van der Ven. (Vandervenfotografie)

Geschreven door A. de Frel

‘Bron: MenSport, overname zonder schriftelijke toestemming en bronvermelding niet toegestaan.’