Linda: “Vierspan rijden, is een droom die uitkomt”

Niet alleen

“De passie voor paarden zat niet in mijn familie. Ik was de enige die van jongs af aan liep te zeuren om te mogen paardrijden. Toen ik twaalf was, mocht ik op paardrijles. Op mijn zestiende kreeg ik voor mijn verjaardag een brommer. Dat vond ik het stomste cadeau dat er was, ik wilde heel wat anders. Ik mocht mijn brommer verkopen en van dat geld een pony kopen. Dan moest ik er wel zelf voor zorgen, daarom had ik een oppasbaantje en bracht ik kranten rond. Zo is het ontstaan en ben ik er nu nog steeds mee bezig. Ik heb tot mijn dertigste onder het zadel gereden, maar ben uiteindelijk gaan mennen. Het leuke aan het mennen is dat iedereen het kan doen, of je nu jong of oud bent of paarden of pony’s hebt. Iedereen kan plezier hebben in het mennen. Daarnaast is de gezelligheid fantastisch, want je doet het niet alleen en je kan het ook niet alleen. Als we op wedstrijd gaan, blijft mijn man thuis om de pony’s die niet meegaan te verzorgen. Op wedstrijd zijn we vaak met een grote groep Zeeuwen, waarbij we elkaar helpen met inspannen, hindernissen verkennen en samen eten. De een heeft een grote partytent, de andere een barbecue of een kacheltje om het lekker warm te stoken. Iedereen heeft zijn eigen inbreng en dat maakt het ook allemaal mogelijk. Je bent allemaal op je eigen manier bezig met de wedstrijd, maar ook collega-menners kijken met je mee naar de hindernis en geven je tips en tricks. Ze hoeven het niet te doen, maar iedereen gaat heel vriendschappelijk met elkaar om. Dat maakt het zo leuk.”

Linda met Daan, Gijs, Cyrano en Rhys - Foto: Laura de Jongh

Samengesteld

“Ik rijd vooral samengestelde wedstrijden en in de buurt pak ik ook dressuur, vaardigheid en minimarathons mee. Dit seizoen ben ik voor het eerst begonnen met samengestelde wedstrijden. Ik reed jarenlang tweespan. Het vierspan rijden is eigenlijk ontstaan uit gekkigheid, want we hebben nu zes Welsh pony’s, namelijk Shorebrooks Sidane, Sollers Silver Shadow, Perlhof Rhys, Hoefke’s Cyrano, High Flown’s Painted Jack en Broekland Action Man. Jack en Joe (Broekland Actiona Man) zijn twee jaar. De andere vier zijn volwassen. Drie van de pony’s hebben we gekocht als jonge pony en zelf opgeleid. De vierde is bij ons gekomen op latere leeftijd nadat hij eerst dekhengst was geweest. Hij was ook al beleerd, maar had nog geen ervaring in het samengesteld mennen. Het is leuk als je samen alles meemaakt met je pony’s. Jack en Joe komen in de winter weer naar huis en dan gaan we langzaamaan beginnen met beleren. We gaan kijken hoe ze het uiteindelijk aanpakken en hoe ze het doen in het span. Al duurt dat nog even. Ik ben met Daan (Shorebrooks Sidane) en Gijs (Sollvers Silver Shadow) begonnen met het tweespan, maar miste nog wat power voorin. Toen kochten we Cyrano erbij, het enige vosje tussen de schimmels. We waren ook toe aan een jonge pony om op te leiden en dat werd Rhys. Toen grapte mijn dochter Sanne dat we nu ook wel vierspan konden gaan rijden. In het begin heb ik dat wat afgehouden, omdat het zo druk was en ik het spannend vond. Maar uiteindelijk toch gedaan en de pony’s hebben nooit een stap verkeerd gezet.”

Linda en Sanne Janssen met Daan, Gijs, Cyrano en Rhys - Foto: Laura de Jongh

Boven verwachting

“We gingen mee doen aan een onderlinge wedstrijdjes in de buurt, wat erg leuk was. Ik had destijds nog een tweespan koets. Die was lichter en had ook minder ruimte voor de grooms. We zijn op Marktplaats gaan kijken voor een vierspanwagen en we vonden een wat oudere wagen, maar die voldoet voorlopig prima. Dan begint het ook steeds leuker te worden. Op mijn verjaardag kreeg ik van mijn dochter rijtuignummers. Nu moest ik er wel aan geloven en de uitdaging aangaan. Ik wilde dit al heel lang, heb brave pony’s en Sanne die mij helpt naast een hele groep andere vrienden en vriendinnen. Ik ben het gewoon gaan doen en mijn doel was om een wedstrijd uit te rijden. De eerste samengestelde wedstrijd in Heukelom was gelijk zwaar, want het had enorm geregend. Maar we hebben hem uitgereden en het ging best goed. Dit seizoen hebben we Schijndel, Geldrop en Wenum-Wiesel nog gereden en dat we Neerijnen onlangs wonnen, was heel gaaf. Ik had mij op het laatste moment toch ingeschreven. De dressuur ging best goed, maar de vaardigheid was iets slordig. We waren wel binnen de tijd, maar hadden twee balletjes. Daar baalde ik wel van. Ik had wel een gat met degene die tweede stond, maar de marathon is nog niet mijn sterkste onderdeel. Eerst maar eens netjes en goed leren sturen, dan komt ‘hard gaan’ later vanzelf wel. Maar de marathon liep ook erg goed en boven verwachting wonnen we dus.”

Foto: Laura de Jongh

Steeds een beetje gekker

“Vierspan rijden is heel gaaf en ik doe het vooral samen met onze dochter Sanne. Zij rijdt dubbelspan met de pony’s in de dressuur, vaardigheid en samengesteld. We delen de pony’s en gaan om de beurt op wedstrijd. Bij het vierspan rijden komt ook echt wel meer kijken. Zo wordt het tijd voor een nieuw tuig, want ik heb nu twee verschillende tweespan tuigen aan elkaar gebonden. Ook moet er uiteindelijk een andere koets komen, want het is nog niet zoals we graag willen. Ik wil het netjes, goed en veilig voor elkaar hebben, maar we moeten ook realistisch blijven wat betreft de kosten en ook wat het aan inzet en hulp vraagt van andere mensen. Ik ben hard aan het sparen voor een nieuw tuig, wie weet komt er wat moois op mijn pad. Wij zijn 24/7 met de pony’s bezig en ze staan aan huis. Het kan alleen als je het met elkaar wilt en ook leuk vindt. Als mijn dochter en man het niet leuk hadden gevonden kan dit niet. Gelukkig is mijn dochter er gek op en mij man vindt het allemaal prima, dus ik blijf na dit seizoen wel vierspan rijden. Je begint natuurlijk met enkelspan, dan tweespan en als je dan op wedstrijd bent, ga je snel opruimen om te kunnen gaan kijken bij de vierspannen. Dat is altijd het hoogtepunt van de dag en nu rijd ik zelf vierspan. Dat is een soort droom die uitkomt. Het wordt ook steeds een beetje gekker, want je begint met een auto met mentrailer, dan komt er een B-rijbewijs, vrachtwagentje en inmiddels hebben we een grote vrachtwagen. Ik ben blij dat het zo goed gaat en dat gevoel wil ik graag vasthouden. Op basis van het klassement mogen we ook naar het NK in Exloo. We hebben eerst nog getwijfeld om te gaan, omdat het dik vijf uur rijden is vanuit Zeeland, maar het is gaaf om daar te mogen rijden. Ik denk dat het voor ons nu nog een stap te hoog gegrepen is om voor de medailles mee te draaien, maar we zien wel waar het schip strandt. We gaan er een leuk weekend van maken en ons allerbest doen. ”

Bron: Mensport & Showpaard, overname niet toegestaan zonder toestemming via info@mensport.nl

Foto’s: Theo ten Brinke & Laura de Jongh