Mok, een vervelende kwaal in natte tijden

Wat is mok?

Mok is een ander woord voor kootholte-eczeem. De aandoening komt het meest voor in de kootholten maar kan zich ook rondom de hoef openbaren of hoger op het paardenbeen. Symptomen zijn jeuk en korstjes die mogelijk toegang tot secundaire infecties bieden. Zo kan een paard door mok uiteindelijk een dik been krijgen en kan het kreupel gaan lopen.

Waardoor ontstaat mok?

Mok is een eczeem dat veroorzaakt wordt door een verweekte huid. Paarden die in de wei of paddock buiten komen  kunnen er last van krijgen, als de wei of paddock te nat is. Paarden die eenmaal mok hebben, zijn enorm gevoelig voor natheid aan de benen. Bij zulke paarden is het noodzaak geen natte weide of drassige ondergronden meer te betreden. Of in ieder geval direct nadat het paard natte benen heeft gekregen, de benen zoveel mogelijk schoon en droog te maken. 

Een onderschat gevaar op mok is die voor paarden die dag en nacht buiten lopen in de wei. Ook al is de wei niet drassig, bij vochtiger weer ontstaat ochtenddauw, en dat kan ook -bij paarden die er gevoelig voor zijn- mok veroorzaken.

Is er een verband tussen voeding en mok?

Sommige paardenrassen zijn gevoeliger voor mok dan andere. Die gevoeligheid heeft niet altijd met het zware behang of het onderhoud van de paardenbenen te maken maar ook met voeding. Dierenartsen nemen aan dat de meest sobere paardenrassen, het Friese paard en de IJslander, de eiwitten in met name hardvoer moeilijker kunnen verwerken. Dat kan zich onder andere in eczemen uiten. Het loont de moeite om bij constatering van mok ook het eiwitrijke dieet van het paard onder de loep te nemen.

Hoe behandel je mok?

Mok ontstaat door een verweekte huid. Huid die niet de kans krijgt te drogen, bijvoorbeeld door zwaar behang is zeer kwetsbaar. Bij mok moet de aandacht op de huid van de benen worden gericht. De basis van de verzorging ligt in preventie. Ontstaat er mok dan is het raadzaam de benen met ontstekingsremmende shampoo te wassen. 

Daarna moet het been intensief gedroogd worden. Vervolgens is het zaak het been droog te houden. Bij beginnende secundaire huidinfecties zal de dierenarts ontstekingsremmende of -bestrijdende zalf voorschrijven. 

Bron: Hoefslag