"Het paardenvirus zit voor altijd in mijn lijf"

6 januari 2022, 09:11

Lessen

Acht jaar geleden kwam mijn pony Ruttger in mijn leven. Een Welshpony van toen negen jaar. In 1996 had ik mijn menbewijs al gehaald, maar dat was een lange tijd geleden. Daarom ben ik weer privélessen gaan nemen. De instructeur die mij lesgaf, was echt een oude rot in het vak. Hij had het mennen met de paplepel ingegoten gekregen. Als vijfjarig jongetje haalde hij elke dag voor schooltijd met zijn Shetlander de melkkannen op. Ik wilde graag een bomproeve pony voor de wagen. We zijn bij de Makro geweest voor vlaggentraining op een parkeerplaats en naar de gemeentewerf voor het wennen aan vuilnis- en vrachtwagens. Ook trainden we bruggen, tunnels, stoplichten, verkeer, en honden."

Picknickmand

"Inmiddels kan ik lezen en schrijven met Rutger doordat we ook veel samen in het bos hebben gewandeld. Maakt hij iets spannends mee, dan begint hij daarna te briesen en kijkt dan om van ‘heb ik dat niet goed gedaan!’ We communiceren heel veel met hem en hij kan daar zo grappig op reageren. Dat maakt het mennen zo leuk! We gaan nu twee keer per week te mennen. De ene keer met een vriendin de andere keer met mijn dochter, ook zij kunnen allebei mennen. Ik heb dan een picknickmand mee waar ook water in zit voor Rutger. Met wat appelsap zonder suiker erdoor, wel zo'n lekkere traktatie."

Blijven doen

"Inmiddels zijn er heel wat wandelaars en fietsers in de omgeving die ons kennen en soms een praatje aangaan. De reacties op de combinatie van menwagen en pony zijn altijd erg leuk. De dagen dat ik niet men, doen we aan longeren, stapmolen, springen over balkjes of wandelen in de binnenrijbak waarbij we uiteindelijk samen hardlopen. We mennen door weer en wind in de omgeving. Ik ben echt een recreatieve menner en hoop dit nog heel lang te kunnen blijven doen. Het is een prachtige hobby, waar ik samen met mijn pony, vriendin en dochter veel plezier aan beleef."