Els Tijmensen: "We worden samen oud"
Els Tijmensen is met pensioen en is haar hele leven al bezig met de paarden. Het mennen is pas jaren later gekomen. Vroeger heeft ze halfbloed Arabieren gehad en ze heeft een grote liefde voor Appaloosa's en Friezen. Maar mennen doet ze met Tinkers, en dat al twintig jaar! "Tinkers kwamen in beeld en ik vond ze direct prachtig, met die vlekken en hun weelderige sokken."
Reuma
"Lang heb ik gereden, maar door reuma ging dat steeds moeizamer. Toen kwam het mennen in beeld. Het is lichamelijk minder intensief dan rijden. Nadat ik mijn mendiploma haalde, kwam ik er pas achter dat ik reuma had. Toen was het dus niet zo heel verwonderlijk dat het rijden in het zadel niet meer lekker ging. Het mennen was echt een alternatief en ik wilde dan ook een rustiger paard. Op die manier kan ik dan nog zo lang mogelijk genieten van de paarden en mijn passie. We hebben destijds een Tinker aangeschaft. En daar zijn we nog steeds blij om. Ze zien er niet alleen leuk uit, maar zijn ook 'koel in het hoofd.'"
Geboren
"Bij mijn eerste Tinker heb ik veulens gefokt. Dat was heel leuk en ik heb ze nog steeds. Daar men ik nu namelijk mee. Ze zijn hier geboren. Inmiddels zijn ze al eenentwintig en tweeëntwintig jaar. Ze zijn nog topfit en we gaan elke week minimaal twee keer een middag het bos in. Als we het doen, dan doen we het goed", lacht Els. "Daarnaast worden de paarden gereden door iemand uit de buurt, om ze in conditie te houden. In het begin heb ik af en toe een onderlinge wedstrijd gedaan, maar ik ben nooit actief met wedstrijden bezig geweest. Ik ben liever lekker met de paarden bezig in de buitenlucht."
Samen oud
"Ik hoop dat ik nog heel lang mag genieten van mijn paarden en nog vaak buitenritten mag maken. het belangrijkste is dat iedereen gezond blijft. We hebben zoveel meegemaakt met deze paarden, dat we er wel een boek over kunnen schrijven. Elke dag zijn ze weer anders en als jonge paarden hebben ze ook echt wel veel uitgevreten. Ze zullen wel mijn laatste paarden worden, denk ik. Ze kunnen zeker nog wel een paar jaartjes mee, maar het houdt voor mij ook een keertje op. Ik geniet nu nog volop van het mennen. Ik zeg altijd tegen de paarden: we worden samen oud."