Stille hand essentieel
“In ieder paardenboek lees je in het eerste hoofdstuk altijd wel iets over ontspanning. Dit geldt voor de klasse B tot en met het ZZ. Als een paard fijn en ontspannen stapt, zeg ik altijd: “Probeer nu eens inherent aan die stap met een goede ontspanning van daaruit op dezelfde wijze aan te draven.” Waarschijnlijk was het onbewust, maar ik zag voor het aandraven twee ophoudingen. Daniëlle stoorde daarbij haar paard meer dan dat die ophoudingen functioneel waren. Vooral bij een paard dat in de aanleuning onstabiel kan zijn, is een stille hand essentieel en maken we alleen ophoudingen waar strikt noodzakelijk. Dit laatste gaat bij niemand honderd procent lukken. Of je nu een goede of een matige menner bent, we geven allemaal al snel teveel hulpen. Als trainer beoordeel ik nooit een eerste overgang, maar kijk ik alleen of het paard gehoorzaamt en de hand van de menner mee is. We gaan weer terug naar de stap en laten Cilandro vervolgens opnieuw aandraven. Deze keer zie ik de gevende hand weer terug. Hij vertrekt mooi in een goede houding. Tijdens het draven wil je iets meer verbinding, zodat hij gaandeweg niet te lang wordt. We gaan terug naar de stap en in die overgang moet je voorwaarts blijven denken. Op die manier blijft hij achter aantreden en neemt hij wat meer gewicht op de achterhand, zodat hij niet op de voorhand valt als hij terugkomt in tempo.”