Moniek Classens
Moniek was altijd een springruiter, maar na een ernstig ongeluk was deze tak van de paardensport geen optie meer en kwam het mennen op haar pad. "Het mennen kende ik wel van mijn opa, ik ging vroeger wel eens met hem mee, maar van menwedstrijden had ik niets meegekregen."
Inmiddels ment Moniek nu zelf ongeveer tien jaar waarvan zo'n vier jaar met de Welsh C pony Dorado. "Door corona en een zwangerschap heeft het wedstrijdrijden wat stilgelegen, maar het is fijn om weer lekker bezig te kunnen zijn."
Morgenstond heeft goud in de mond.
Deze zaterdagochtend gaat de wekker in huize Classens al om 5.00 uur. Vandaag gaat de reis van het Brabantse Deurne naar het Overijsselse Heeten. Een minimarathon staat op het programma, voor Moniek het favoriete onderdeel van deze tak van sport. Het is de vijfde minimarathon die Moniek rijdt. "Het is twee uur rijden naar Heeten, maar je moet er wat voor over hebben om eens op ander terrein te rijden. Als de wekker is gegaan, rijd ik eerst naar stal om te voeren, daarna zorg ik ervoor dat ikzelf ook klaar ben. Tussendoor app ik mijn groom om te vragen of ze al wakker is en vervolgens rijden we samen naar stal en zetten we de vrachtwagen klaar. Om 7.00 uur zijn we klaar voor vertrek."
Parcours lopen is een uitdaging op zich.
"Aangekomen in Heeten hebben we ongeveer een uur de tijd om het parcours te verkennen. Voor mij een extra uitdaging, want sinds vier jaar heb ik een beenprothese. Ik loop daardoor minder snel en kan het niet zo goed volhouden. Soms maak ik even een halve pirouette, niet omdat ik dan mijn dansmoves wil laten zien, maar omdat ik dan een misstap maak. Toen ik begon met wedstrijdrijden ging mijn man mee als groom. Hij kende het parcours, maar ik had geen idee waar ik naartoe moest, dat werkte niet. Inmiddels is mijn vriendin Christine Koopman mijn vaste groom en is mijn man er voor mij als back-up. Christine had ook geen ervaring met de mensport, maar inmiddels zijn we een echt team. Zij helpt me eigenlijk iedere avond op stal en in de zomerperiode trainen we regelmatig vijf keer per week samen. Tijdens het parcours verkennen kan ik vaak maar eenmaal het parcours lopen, de rest doet Christine. Ik blijf dan op een vast punt staan en kijk hoe zij loopt, op deze manier leer ik het parcours ook kennen. Zo deden we het ook in Heeten. Na het verkennen konden we nog enkele combinaties bekijken en vervolgens was het tijd om zelf aan de bak te gaan."
Blauwe plekken horen erbij.
"Het losrijden ging prima. Op vreemd terrein moet Dorado altijd eerst even laten merken dat hij het mannetje is, als voormalig goedgekeurde dekhengst hoort dat er ook een beetje bij, maar zoals altijd was hij superbraaf." Om 12.00 uur mochten Moniek en Christine de baan betreden. "Dorado kwam zoals gewoonlijk binnenlopen als een sok, maar als hij weet dat hij mag gaan, dan doet hij dat ook. In de eerste manche is hij altijd wat afwachtend en dat was ook nu het geval, het resulteerde in één rollende bal. De tweede manche gaat altijd beter, zo ook in Heeten. Het afwachtende is er in de tweede ronde echt af. De pony is dan fijn te sturen en mooi op tempo, een goed gevoel! Helaas hebben we er twee ballen afgereden en dat is te veel." Doordat Moniek zich niet met beide benen schrap kan zetten op de wagen, komt ze regelmatig bont en blauw thuis van een dagje wedstrijd. "Ik zit niet vast op de wagen. Ik probeer mijn linkerbeen met de prothese gestrekt tegen het voorschot aan te zetten, maar ik kan mijzelf daarmee niet tegenhouden. Ik schuif daarom tijdens het rijden naar links tegen de beugel van de zitting aan met blauwe plekken als gevolg, maar dat hoort er inmiddels bij."
Gezelligheid en behulpzaamheid.
Na de tweede manche is het tijd om uit te stappen en op te laden om vervolgens gezellig in de kantine na te praten in afwachting van de prijsuitreiking. "De gezelligheid en behulpzaamheid tijdens het mennen valt echt op. Iedereen is altijd bereid om een helpende hand te bieden en dat is erg fijn." Om 15.00 uur is de prijsuitreiking. Geen prijs voor Moniek en Christine, maar beide dames kijken terug op een leuke, leerzame en gezellige dag! Rond 17.00 uur komt de vrachtwagen weer aan op stal. Dorado wordt nog afgespoten en hij mag nog even lekker de weide op. De vrachtwagen wordt weer schoongemaakt en kan weer de stalling in. Rond 18.30 uur komt Moniek weer thuis na een lange, maar geslaagde dag!