Seppe Verlee
“2023 moet ons jaar worden”
Seppe Verlee behaalde mooie resultaten met zijn pony Pumkin van Prinseveld. Dit jaar lag zijn focus op het Belgisch Kampioenschap én een plek in het Belgische team op het WK 2022. Vanwege een ongeluk in maart dit jaar moet hij die plannen in de ijskast zetten.
Seppe is opgegroeid met paarden en pony’s. “Mijn vader reed altijd al paard en voor mijn broers en mij was het vanzelfsprekend dat wij ook op - of liever achter - een pony plaatsnamen. De Haflinger Skippy was onze leermeester. Hij is nu ruim dertig jaar en staat nog altijd bij ons thuis.” ‘Thuis’ is de (hobby)boerderij van zijn ouders en hun eigen huis dat op hetzelfde erf staat. “Het is fantastisch dat we hier paarden en pony’s kunnen houden, en ook voor ons dochtertje Juliette is dit een wereldplek.”
Indoorspecialist
Met Skippy was het vooral plezier hebben én handig zijn, want hij was best ondeugend, blikt Seppe terug. “Ik leste toen bij Marc van Vlasselaer. Hij hamerde op een correcte aanspanning en een goede basis: voorwaarts is voorwaarts en ho is ho. Marc Dieleman was er vooral voor de puntjes op de i wat het rijden van figuren betreft. Daar was ik vroeger niet zo’n fan van, maar ik had wel door dat als je iets wilt bereiken, de dressuur belangrijk is. Altijd al was ik gek op het snellere werk. Je kunt wel zeggen dat ik door Marc van Vlasselaer een specialist in de indoorwedstrijden geworden ben. Hij leerde je om na te denken over het parcours en de te rijden lijnen.” Deze lessen en die van zijn latere trainers brachten Seppe dit jaar bijvoorbeeld de winst in de zeer sterk bezette indoor marathon bij Stal De Ronde in Zwartewaal. Dat succes, en zijn eerste resultaten op internationale wedstrijden, behaalde hij met Pumkin van Prinseveld.
Pumkin van Prinseveld
Pumkin is met haar inmiddels dertien jaar een ervaren pony. De merrie en Seppe zijn al vanaf 2015 een team. “Ik liep haar toevallig tegen het lijf. In die tijd had ik een zwarte pony om mee te mennen, maar die had er eigenlijk niet veel plezier in. Dan wordt het nooit wat, en we waren op zoek naar een andere pony. Maar dat viel niet mee, de een was te sterk, de ander te lui … en toen de kans zich voordeed dat ik mijn zwartje kon ruilen voor de toen pas betuigde Pumkin, greep ik die. Pumkin had ook wel een dingetje: ze wilde niet in het span lopen, daarom kon ik haar overnemen.” De bruine merrie bleek een geweldig meewerkende menpony. “Ze doet altijd haar best”, vertelt Seppe. “In 2019 deden we voor het eerst mee aan internationale wedstrijden. Pumkin is super in de marathon en de vaardigheid, dan wordt ze reuze fanatiek. Ze werd altijd een beetje té heet; dan wil ze de controle overnemen. Ik kan haar inmiddels goed lezen, en ben haar voor. Nu snapt ze het spelletje en wacht ze op me. Alleen als ze een hindernis ziet, wordt ze wel heftig. Op onze eerste internationale wedstrijd, in Lisieux in 2019, moesten we langs een marathonhindernis naar de dressuurbaan. Mijn eerste onderdelen kon ik daardoor wel vergeten, ik was alleen maar bezig om haar rustig te houden…”
Dressuurtraining
Richting de zomer is het altijd het proefgericht trainen waar de aandacht naar uitgaat. “Dat doe ik met Jan de Boer; hij is een tovenaar met pony’s. Ik realiseerde me dat de dressuur onze achilleshiel is. Pumkin is nogal overbouwd, dat betekent dat het voor haar niet gemakkelijk is om bergop te lopen. Voor die dressuur heb ik dus veel hulp gehad, zoals afgelopen winter van Andy Vercruysse, die me uitlegt hoe ik thuis moet trainen: tempowisselingen, overgangen … Pumkin moet zichzelf dragen en niet op mijn hand leunen. Op die manier worden haar buikspieren sterker en kan ze beter haar achterhand onderbrengen. Begin dit jaar liep ze 65% in Bornem met de nieuwe proef, dat is voor ons heel goed. En als je mooi in balans, en met de juiste stelling en buiging de wendingen doorrijdt, heb je daar ook weer veel voordeel van in je marathon en vaardigheid; je wint dan immers automatisch tijd én het ziet er beter uit. In België heeft het indoor mennen eigenlijk best een negatief imago: het is een beetje een taboe omdat er zo slordig gereden wordt. Ik wil laten zien dat je met verstand en netjes kunt rijden.” Waar Seppe ook veel van geleerd heeft, is het schrijven bij jurylid Zsuzsanna Mihok op het CAI2*/3* in Kronenberg. “Normaal gesproken had ik daar zelf meegedaan, maar eens bij een jury zitten kan ik iedereen aanbevelen.”
De blik op de toekomst
Femke besteedt meer tijd aan Pumkin, omdat Seppe noodgedwongen langs de zijlijn zit. "Dit voorjaar werd ik uit de wagen gekatapulteerd omdat onze jonge pony Reekamp's Rumak ervandoor ging en ik hem op de volte moest trekken. Ik brak mijn hiel op vijf plaatsen en ook mijn pols was stuk. Overigens is Rumak een hele kwaliteitsvolle pony, maar hij heeft vertrouwen nodig, vooral nu hij deze vervelende ervaring heeft meegemaakt. We hebben geduld en tijd. Net toen ik in het gips zat, was Femke weer mobiel na haar val waarbij ze haar knie brak; ze kon niet rijden, maar wel mennen. Zo roeien we met de riemen die we hebben. Ik zit inmiddels weer op de wagen, maar dit seizoen moet ik laten schieten. Deze winter rijden we wellicht weer wat mooie indoors voor de fun: Nijkerk en Zwartewaal … Maar volgend jaar komen we op de samengestelde wedstrijden sterker terug dan ooit! Dan gaan we ervoor!”
