Evy van Oort: "Biertje is echt mijn vriend"

27 februari 2023, 20:42

Bescheiden, vriendelijk en goedlachs, dat is een beetje de uitstraling van Evy, maar binnen in schuilt een gedreven en perfectionistische menster. Noch zij noch haar ouders, Evert en Miriam, zijn wereldreizigers, maar als gezin hebben ze genoten van hun ‘vakantie’ naar Hongarije. Evy: “Iedereen zei voor we gingen: ‘ga er vooral van genieten’, maar het grote besef van alles wat we meemaakten, kwam pas in de dagen en weken erna. Ik denk er nog dagelijks aan terug. Het was een onvergetelijke ervaring.”

Alles viel op zijn plek

“Hans Zumbrink en Wim Veldboom waren al in Kisbér-Ászár. Na Anouk de Haas arriveerde ik als tweede teamlid. Met opzet zo vroeg, want ik wilde me graag in alle rust kunnen voorbereiden op de wedstrijd. Voor Biertje was natuurlijk ook alles nieuw; zo’n lange reis op de vrachtwagen en een vreemde omgeving en stal. De eerste twee dagen liep hij tijdens de dressuurtraining dan ook niet zoals hij kan, maar in de proef viel alles op dat moment op zijn plek. Ik weet nog dat ik toen ik de ring uitreed, hoopte dat ik rond de 50 strafpunten zat en dat waren er 45. Dat gejuich na afloop van de proef, geweldig, iedereen was zo blij voor mij! Met die score gingen we aan de leiding in de rubriek Children. In de marathon had ik maar één opdracht en dat was hem goed uitrijden. Dat lukte met hulp van Bram en ook in de vaardigheid deden we het netjes. Maar die gouden teammedaille en die eerste prijs in de dressuur bij de Children, daar durfde ik van tevoren niet eens over te dromen!”

Van geen vreemde

Evy heeft het mennen niet van een vreemde. Haar moeder stak haar dochter al op jonge leeftijd aan met het menvirus. “Papa en ik gingen met haar mee op wedstrijd. Ik vond het eigenlijk meteen mooi dat zo’n pony zo goed naar mijn moeder luisterde en zoveel voor haar wilde doen. Daar genoot ik echt van, maar ook van het poetsen en verzorgen thuis.” Eerst mende Evy met een Shetlander en later reed zij wat onderlinge wedstrijden met Pien, de pony van Miriam. Deze was helaas erfelijk belast met hoefbevangenheid en niet langer meer geschikt voor het werk. “Lessen deed ik al langer, en nog steeds, bij Milou Huisman en bij haar stond Romy Lasschuit op stal met een jonge pony, een Welsh Cob met de bijzondere naam Nebo Glyn Biertje. Hij komt uit Engeland en werd met meerdere pony’s op de vrachtwagen naar Nederland vervoerd.”

Geliefd en verwend

“Niemand was echt in hem geïnteresseerd en toen heeft Romy hem gekocht. Hij was destijds een jaarling. Als tweejarige is Romy met hem gaan grondwerken en vervolgens heeft ze hem samen met Milou beleerd en betuigd. Romy houdt ervan om iedere keer een jonge pony helemaal op te leiden en dan verkoopt ze hem om weer te beginnen met een nieuwe uitdaging. Dus op een keer stond Biertje op Marktplaats. Mijn moeder reageerde meteen, maar hij bleek al verkocht. In Scherpenzeel waren we bij de marathon toen Romy ons vertelde dat de koop van Biertje was afgeketst. De volgende dag gingen mijn ouders en ik naar Biertje kijken. Ik mocht hem uitproberen en het klikte meteen. Die eerste keer galoppeerde ik al met hem door het bos, dat voelde zo vertrouwd. Romy heeft ons Biertje echt gegund en daar zijn we nog iedere dag zo blij mee. Thuis is hij door iedereen geliefd en wordt behoorlijk verwend!”
“Ik was nog niet zo lang aan het rijden met Biertje toen we werden benaderd voor deelname aan het EK Jeugd in het Franse Selestat, maar dat kwam toen, ook volgens Milou, nog veel te vroeg. Ik mocht wel meerijden met de selecties, dat is natuurlijk alleen maar leerzaam en leuk. De eerste les die ik van Bram kreeg, dat vond ik zo spannend. Ik had toen echt zo iets van: ‘ooh, hij praat tegen mij!’ En nu vind ik dat gewoon. Voor de vaardigheid en de marathon les ik af en toe nog bij hem. Ik ben bij Milou nog lang niet uitgestudeerd, maar van Bram leer ik weer hele andere dingen. Eigenlijk hebben Biertje en ik nog niet zoveel wedstrijdervaring, want corona zorgde ervoor dat er in 2020 en 2021 maar weinig wedstrijden waren. Eerst heb ik een paar dressuur- en vaardigheid-wedstrijden gereden, maar samengesteld vind ik het mooist. Daarin kan ik heel erg genieten van de dressuur, maar ook van de vaart in de marathon en de vaardigheid. Dat geldt ook voor Biertje; hij houdt van een beetje tempo erin! Als hij alleen al de kegels ziet, zet hij zijn oren erop!”

Biertje wordt gedeeld

Thuis heeft Evy met een goede rijbaan en een stapmolen voldoende trainingsfaciliteiten en met een klein kwartiertje stappen is ze in het bos en kan heel fijn trainen: “Het moet niet saai worden voor Biertje dus ik varieer in de training: aan de longeerlijn, langs de weg, naar het bos of in de bak. Mijn moeder helpt me overal bij en neemt ook wel eens een training over als ik het te druk heb met school. We delen Biertje ook echt met z’n tweeën, mijn moeder gaat ook graag met hem naar het bos. Omdat er aankomend jaar geen EK Jeugd is, gaat zij proberen zich met hem te selecteren voor het NK Enkelspan Pony. Dan ga ik groomen bij haar zoals zij ook altijd bij mij doet. Dus dit is haar jaar.”

Goud waard

In 2024 is er weer een EK Jeugd, in Zweden ditmaal. "Natuurlijk zou ik daar weer graag heengaan, maar dan rijd ik bij de Junioren en dat is een zware rubriek met veel deelnemers. Ik weet niet of ik er goed genoeg voor ben, maar ik ga in ieder geval mijn best doen. In aanloop ernaar toe ben ik toegevoegd aan het Perspectieventeam en ga ik les krijgen van Mark Weusthof en Ad Aarts, daar verheug ik mij op. Toen ik begin 2021 mijn eerste wedstrijden reed, was ik best stil en verlegen. Nu ken ik veel meer mensen en heb ik nog regelmatig contact met andere deelnemers, zoals Lotte Zaaijer en Anouk van de Beek. Dat is heel gezellig. Maar het belangrijkste is dat we nog heel lang plezier kunnen hebben van Biertje. Hij is goud waard, zo'n geweldige pony en hij maakt me altijd aan het lachen! Hij is echt mijn vriend.”