Ophoudingen
Rudolf neemt even achter Mieke plaats op de wagen, om beter te kunnen laten voelen wat hij bedoelt met zijn aanwijzingen over het rijden van bochten en wendingen. “Dat doe ik wel vaker; het is voor mij dan handig om te voelen hoe de menner de leidsels vasthoudt en hoeveel druk hij of zij neemt.” Tijdens een stukje stap waarin Nynke Tara op adem kan komen, legt Rudolf uit dat het openen na een ophouding eigenlijk belangrijker is dan de ophouding zelf. “Houd je haar teveel tegen, dan gaat ze met de kin op de borst lopen en krult ze zich teveel op. Dat is dan eigenlijk een vorm van verzet.” “Ja, dat herken ik ook van onder het zadel, dan wil ik ook teveel en dan krijg je hetzelfde”, beaamt Mieke. Rudolf: “Het is goed dat je dat probleem herkent en erkent. Dan pas kun je er iets aan doen. Pak haar maar rustig weer op, begin nu alweer met het geven van kleine ophoudingen op links om haar aandacht te vragen. En houd je buitenhand er rustig aan. Niet trekken of loslaten, gewoon erbij houden."