Waar zijn de Zeeuwse trekpaarden gebleven?
AlgemeenJe ziet ze lang niet meer zo vaak in de wei staan als vroeger: het Zeeuwse trekpaard. Waar zijn ze gebleven? Paul Colijn probeert op deze vraag een antwoord te geven met zijn documentaire Nieuwe Menners uit 2015. Omroep Zeeland, die de documentaire afgelopen weekend uitzond, schreef een uitgebreid artikel over de film en het trekpaard. De film is eigenlijk meer een ode aan het trekpaard. “Ben je eenmaal behept met het trekpaardvirus, dan kom je er nooit meer vanaf”, roept Kees Mol, enthousiaste eigenaar van een trekpaard.
Ridderpaard
Het Zeeuwse trekpaard stamt oorspronkelijk af van de ‘Vlaanderaar’, een ras dat in de Middeleeuwen al gebruikt werd als ridderpaard. In de eeuwen daarna zijn vele fokkers bezig geweest om het ras te vervolmaken. Het goedmoedige karakter, de trekkracht en het enorme uithoudingsvermogen zijn de belangrijkste eigenschappen van het ras, dat in 1904 een eigen Zeeuws stamboek kreeg.Werken op het land
Vroeger beheerste het trekpaard het landleven: het werken op het land, met het paard voor de ploeg of de zaaimachine, als trekkers van boerenwagens en natuurlijk ook voor de diverse rijtuigen. Op elke boerderij was kennis en kunde aanwezig voor het omgaan met de trekpaarden en het verzorgen ervan. De mechanisatie van de landbouw en de komst van de tractor zijn de belangrijkste redenen voor het verdwijnen van het trekpaard.Watersnoodramp
De watersnoodramp was de nekslag voor het trekpaard in Zeeland. In februari 1953 verdronken naar schatting 2000 paarden. Het trekpaard werd van werkpaard een hobbypaard. Vandaag de dag zien we de gedrevenheid en passie voor het trekpaard nog slechts bij een kleine groep liefhebbers. Daardoor ontstaan zorgen over het voortbestaan. Want om te kunnen voorbestaan, zullen er meer liefhebbers -Nieuwe Menners- moeten opstaan om dit unieke levende erfgoed te behouden. Als je in Nieuwe menners een trekpaard ziet bevallen van een veulentje, dan kun je je niet voorstellen dat die liefhebbers er niet zijn!Filmmaker Paul Colijn
Paul Colijn: “De film is ook het verhaal van mijn jeugd. Ik woonde in Kloetinge en zag als zesjarige jongen vaak in de smederij dat paarden nieuwe hoefijzers kregen. Uiteindelijk is die rode draad in de documentaire verwerkt. Nu nog zijn er boeren die claimen dat het werken met een trekpaard beter is voor de structuur van de grond. Maar ik heb wel zorgen over de vergrijzing. Want het kost best wat op jaarbasis om zo’n paard te hebben. Ik hoop dat dit met de steun van de provincie in stand blijft.”
Luister hier naar het gesprek van Elias den Hollander met Paul Colijn:
Bron: Omroep Zeeland
Foto: DigiShots
