Iris Hutterd: “Het vakje ‘selectie’ had ik ook maar aangekruist…”
Sport‘Vroeger’ was Iris Hutterd een fanatieke wedstrijdamazone en -menner. Totdat ze een paar jaar geleden kinderen kreeg. “Het paardrijden en mennen kwamen op een lager pitje. Het ontbrak me gewoon aan de tijd en ambitie. Afgelopen weekend heb ik de stoute schoenen weer aangetrokken. De wedstrijd in Heeten smaakt naar meer!”
Logisch natuurlijk, als je er meteen twee winstpunten in de dressuur behaalt en twee keer de vaardigheid wint! Want dat is wat er gebeurde… Ze behaalde 188 en 192 punten in de L-dressuur, met een keer de eerste prijs, en ging er in de klasse M-vaardigheid met twee oranje linten vandoor.
Itam Bedakki
Iris’ partner in crime bij deze prestaties: Itam Bedakki. De zeventienjarige merrie is niet van haar, maar van John Postma, die ook met haar ment. “Ik ken Itam, zoals we haar noemen, al tien jaar, want ik reed haar altijd al onder het zadel voor John. En als hij mende, ging ik vaak mee als groom. Totdat hij me zelf eens liet mennen. Hartstikke leuk!”
Pittige tante
Ze noemt de grote Rheinlandse zwarte een ‘pittige tante’. “Ze wil altijd heel graag lopen. Ik had daar veel profijt van als ik met haar meedeed aan samengestelde wedstrijden onder het zadel: dressuur, springen en crossen, ze vond het allemaal geweldig. En nu is dat aangespannen hetzelfde: ook dan vindt ze én dressuur, én vaardigheid en marathon allemaal super.”
Weer wat vaker starten
Iris werd moeder, en dat had invloed op de tijd die ze aan Itam kon besteden. “Je weet hoe het gaat: het is best druk met twee kleine kinderen. Bovendien werk ik in de zorg, met wisselende diensten. Ik bleef wel mennen, lekker het bos in en eens in de twee weken les op de menvereniging Helderse Voerluu in Hellendoorn, maar daar bleef het vaak bij. Nu heb ik mezelf voorgenomen om dit indoor seizoen weer wat vaker te starten.”
Selectie, waarom niet?!
Op de clubles werden wat lijntjes geoefend en dat ging fijn. “Toen ik me opgaf, kruiste ik ook maar het hokje ‘selectie’ aan. Ik dacht, waarom niet?! Het maakt het voor mij niet spannender. Normaalgesproken leg ik voor mezelf de lat al hoog genoeg, want ik ben niet zo snel tevreden.”
Saamhorigheid
Behalve dat de proeven naar behoren gingen, vond Iris het ook gewoon weer ontzettend gezellig om mee te doen, ook omdat John en mijn schoonzus mee waren. “Ik kreeg veel opmerkingen van deelnemers en andere mensen dat ze het leuk vonden dat ik er weer bij was. Dat is wel het leuke aan mennen: de saamhorigheid. Heel anders dan bij de dressuur, daar is het toch meer ieder voor zich.”
Beste beentje voor
Over een paar weken staat er weer een wedstrijd dressuur/vaardigheid op het programma. “We gaan er weer voor. Aan Itam zal het niet liggen. Ze zet altijd haar beste beentje voor. Als ik dan zo achter haar vrolijke oortjes zit, dan word ik daar heel blij van. Dan denk ik: Geweldig, je doet het toch maar weer mooi voor me!” (CD)
Foto: Photo by Manon
