Roos: ‘Ik doe gewoon lekker mijn ding: genieten van paarden’
Algemeen“Ik wil eigenlijk geen echt paardenmeisje zijn, maar inmiddels staan de paarden wel centraal in mijn leven”, zegt Roos van der Sman. Ze heeft thuis in Asten drie fjordenpaarden aan huis. “Drie merries. De oudste is 24 jaar en heeft mijn vader zelf gefokt. De middelste is uit 2006 en is ook de moeder van de nu 7-jarige jongste. Die hebben we dus ook zelf gefokt. Voor komend jaar staat er ook weer een dekking op de planning. Of we het veulen houden? Daarvoor moet ik nog even naar mijn vriend kijken, maar als het eenmaal geboren wordt, kan ik er denk ik toch geen afstand van doen!” Roos rijdt tweespan en gezien de leeftijd van haar oudste paard, kan ze wel ‘vers bloed’ gebruiken. “Als je paarden zelf fokt, krijg je er toch een speciale band mee. Het is zo leuk om ze te zien opgroeien. Je kunt alles meemaken. Tweespan rijd ik overigens puur voor de lol. Mijn vader is daar al mee begonnen voordat ik geboren was. Tweespan, enkelspan, hij deed alles. Het is er bij mij met de paplepel ingegoten. Wedstrijden doe ik niet. Ik heb weleens een parcoursje gereden op de Fjordendagen, maar het liefst rijd ik lekker genietend door het bos. Zeker met vrienden en familie.” Omdat de fjorden voor haar als kind nog wat lastig waren, begon Roos met een shetlander voor de kar. Op haar 21ste verhuisde ze van Zuid-Holland naar het Brabantse platteland. “Toen kon mijn vader me dus niet meer helpen, en ben ik helemaal zelf aan de bak gegaan. Ik hou ervan om met de pony’s op vakantie te gaan. Bijvoorbeeld naar de Veluwe of Drenthe.”
Bietentocht
Een van de bijzondere herinneringen die Roos bij zich draagt, komt van de bietentocht. Samen met haar vader deed ze in 2008 mee aan de jacht. “Een vriend van mijn vader vroeg of we mee wilden doen. Ik was, zoals altijd, wat terughoudender. Maar mijn vader was meteen enthousiast. Uiteindelijk was het super. We hebben de paarden voor de platbodem, een groninger aak, geknoopt en reden over de jaagpaden naast het kanaal. Onze paarden waren wel wat gewend, dus ze trokken het goed. Op een gegeven moment gaf mijn vader de leidsels aan mij. Het jaagpad was de uitdaging niet, maar het asfalt wel! Tegenwoordig staat er van alles in de weg, zoals lantaarnpalen. Dat was er vroeger natuurlijk niet. We moesten afkoppelen en daarna weer opnieuw aantrekken. Zeker een mooie ervaring.”Genieten van de paarden
Momenteel is Roos werkzaam op een zorgboerderij. Ze heeft haar koetsiersbewijs en een instructeursdiploma dat ze ook les mag geven voor gehandicapten. “Maar wel met koudbloedpaarden hè. Paarden zijn een groot deel van mijn leven. Ik blijf wel nuchter. Ik ben meer van het plezier hebben. Ik doe gewoon lekker mijn ding: genieten van de paarden.” Wil jij ook jouw liefde en passie voor paarden met ons delen? Stuur dan een berichtje naar info@mensport.nl Door: Robert Hüsken / Mensport
