Maaike Combee: “Het mennen was altijd iets van mij en het rijden was werk gerelateerd”

21 december 2021, 07:14 Algemeen

Werken met paarden

“Ik heb altijd al de studie paardenhouderij willen doen, maar iedereen blijft daar altijd over zeggen: ‘dat moet je niet doen, want dat is zonde van de tijd en kan altijd nog wel’. Ik ben toen de studie mbo-luchtvaartdienstverlening gaan doen, maar de droom om met paarden te werken is wel altijd gebleven. Dus nadat ik mijn studie had afgerond, ben ik gaan simpel weg gaan solliciteren naar een baan binnen de paardenwereld. Ik woonde toen nog in Friesland en werd uiteindelijk aangenomen bij een stal in Limburg. Toen heb ik het besluit genomen om naar de andere kant van Nederland te verhuizen en mijn droom waar te maken.”

Sport

“Ik heb een aantal jaar als groom gewerkt in de internationale springsport. Ik heb het ook nog tijdelijk gecombineerd toen ik begon met een hbo-opleiding. Dat is iets wat ik wel graag wilde doen, omdat ik daar anders later spijt van zou krijgen. Eigenlijk kun je wel zeggen dat ik het typische meisje was dat op het sinterklaasverlanglijstje zette dat ik een pony wilde, maar helaas nooit eentje kreeg. De liefde is dus ook nooit overgegaan. Werken in de paardenwereld is altijd al een wens geweest en had het ook voor geen goud willen missen, maar als ik zelf de sport een kans wilde geven dan moest ik wel iets anders gaan doen. Vandaar de kantoorbaan.”

Mennen

“Het mennen is zestien jaar terug al begonnen. Ik reed altijd paarden voor anderen onder het zadel en deed dressuur. Op mijn dertiende had ik een eigen shetlander gekocht waar ik mee ging mennen. Het mennen was altijd iets van mij en het rijden was werk gerelateerd. Ik vond beide heel leuk om te doen. Maar toen ik vertrok als groom en terugverhuisde had ik geen paarden meer om te rijden. Het rijden kwam hiermee te vervallen, maar ik mist het niet echt. Mijn pony werd op een gegeven moment ziek en hiermee kwam het mennen te vervallen. Dat miste ik wel erg en ik wist toen dat ik het mennen altijd leuker heb gevonden.” [caption id=”attachment_14029” align=”alignnone” width=”300”] De pony waar het allemaal mee begon[/caption]

Ziek

“Mijn pony was al bijna vier jaar ziek en leefde eigenlijk al in zijn bonusjaren, want zijn prognose was dat hij niet lang meer zou leven. Maar het ging heel voorspoedig. We menden alleen op therapeutische basis, maar ik merk wel dat ik het leuk vind om naar doelen toe te werken. Het draait niet alleen om de sport, maar dat is wel iets wat kriebelde. Met hem kon dat niet zo goed meer. De menwagen stond dus al een tijdje meer stof te happen dan dat die gebruikt werd. Dus mocht er iets op mijn pad komen dan wilde ik dat wel een kans geven. Ook met het idee dat mijn pony een maatje had. Mijn huidige pony is vlak voor het overlijden van mijn vorige pony gekomen. In principe lag dat niet helemaal in de planning.”

Anders gelopen

“Als mijn pony overleed, wilde ik graag terug de sport in. Mijn bedoeling was niet om dat met een eigen pony te doen. Ik wilde dan graag weer terug in de sport als groom, zelfs internationaal en misschien wel een standplaats in het buitenland. Met het idee om de destijds gekochte pony op te leiden en weer ter verkopen, maar dat is iets anders gelopen. Twee maanden nadat ik de pony had kwam mijn andere pony te overlijden. En eigenlijk was deze pony ook niet wat ik zocht of wilde. Je koopt hem toch met een bepaalde reden. Een groene pony is zeker niet erg, daar houd ik wel van. Pony’s opleiden en samengroeien is leuk, maar het was wel handig geweest als hij iets minder sensibel was geweest en iets meer in de handen was. Alleen ik had wel direct een klik met hem. Hij sprak mij aan ondanks dat hij misschien niet echt was wat ik zocht.”

Onzeker

“Het was een veertienjarige dekhengst die recentelijk uit Engeland kwam. Daar hadden ze alleen met hem gedekt en niks anders. Hij was extreem sensibel en had extreem veel wantrouwen in mensen. Niet een hele fijne basis. Ik had hem gekocht, omdat ik wist hoe mijn vorige pony was. Die was extreem stabiel dus ik dacht die pony is wel in staat het vertrouwen te geven aan de nieuwe pony. Daarom durfde ik het aan, maar ik kwam er alleen voor te staan toen hij overleed. Het is een hele lange weg geweest. Ik heb best een goede basiskennis in de sport met mijn professionele achtergrond, al weet ik natuurlijk ook niet alles. Maar ik heb nog nooit een pony gehad die mij zo onzeker maakte als die kleine.

Paniek

“Ik heb heel vaak met mijn handen in het haar gezeten. We hebben al twee keer een ongeluk gehad met de wagen, omdat hij zo angstig is en snel in paniek raakt. Hij kan dan ineens omslaan, uitschakelen en dan valt er geen land met hem te bezeilen. Hij heeft een keer geprobeerd over een metalen hek te klimmen in zo’n paniekwaanzin. Ik wilde hem maar al te graag begrijpen en het samen met hem doen, dat is het uitgangspunt. Maar ik wist niet hoe ik dat kon gaan doen. Als je je hand omhoog deed, stond hij al te trillen in een hoekje. Het was heel veel afwachten. Hij moest gaan ervaren dat de mensenwereld minder eng was dan hij dacht. Ik heb ook veel met hem gewandeld.” [gallery ids=”eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvbWVuc3BvcnQubmxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMjFcLzEyXC8yNjcxNjg5MjRfNTE2MTY5ODQ3MDUyNjQ1M18zODUyMDM4Mzg4MzA5NzM5ODQwX24uanBnIiwidGl0bGUiOiIyNjcxNjg5MjRfNTE2MTY5ODQ3MDUyNjQ1M18zODUyMDM4Mzg4MzA5NzM5ODQwX24iLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiJEZSBodWlkaWdlIHBvbnkgdmFuIE1hYWlrZSJ9,eyJ1cmwiOiJodHRwczpcL1wvbWVuc3BvcnQubmxcL3dwLWNvbnRlbnRcL3VwbG9hZHNcLzIwMjFcLzEyXC8yNjY0NTUxNzRfMzExNTkzNTkwODY0Nzc4MF8xNjAzNTYzNzMyNzg2NDYyOTY5X24uanBnIiwidGl0bGUiOiIyNjY0NTUxNzRfMzExNTkzNTkwODY0Nzc4MF8xNjAzNTYzNzMyNzg2NDYyOTY5X24iLCJjYXB0aW9uIjoiIiwiYWx0IjoiIiwiZGVzY3JpcHRpb24iOiJNYWFpa2UgbWV0IGJlaWRlIHBvbnkncyJ9”]

Angst

“Hij vond echt alles eng en was echt extreem bang. Daar stond ik wel van te kijken. De weg om die angst weg te nemen is ontzettend lang en is er nu eigenlijk nog steeds. Hij heeft nog steeds dingen die hij ineens heel eng kan vinden en dat hij zichzelf weer kwijt kan gaan raken. Maar wat dat betreft heb ik urenlang met hem grondwerk gedaan in complete vrijheid. Dus geen touw, geen halster, gewoon helemaal niks om zijn lijf. Ik merkte wel hoe meer hij aan zijn lijf had hoe erger hij het vond. Het was voor hem al snel te veel. Ik kon hem beter begrijpen en beter met hem communiceren als we veel minder gebruik maakten van hulpen, zoals stem. Hij was weinig in handen geweest en dat maakte dat hij dicht bij de natuur stond wat betreft communicatie. Hij raakte overprikkeld in de mensenwereld.”

Lichaamstaal

“We gingen alles puur doen op lichaamstaal, dus geen stemgebruik, gebaren of andere dingen waarvan we vaak de neiging hebben het wel te doen. Toen kreeg ik het idee dat hij mij beter begon te begrijpen. Hij dacht: ‘oh bedoel je dit, zeg dat dan’. Dat gevoel zeg maar. Dat is de basis geweest en is er een knop bij hem omgegaan. Het is niet meer zo’n angstige pony, maar hij wel wakker en scherp. Hij heeft wel geleerd om voor spannende situaties niet direct in paniek weg te rennen. Hij heeft andere handvatten gekregen om daar mee om te gaan. Over het algemeen gaat het goed. Met simpele dingen zoals in het bos rijden moet je zelf ook erg scherp zijn en focussen. Hij is wel fijn opgeleid en met twee pinken te sturen, maar dat onzekere stukje blijft er altijd.”

Planning

“Het ligt in de planning om in het nieuwe jaar een dressuurwedstrijd met hem te gaan doen. De doelen met hem zijn heel klein. Er is namelijk een periode geweest dat hij helemaal niet voor de wagen heeft gestaan vanwege zijn angst. Het feit dat ik hem nu fijn en ontspannen kan rijden is al een doel opzich. Hetzelfde geldt voor het maken van een leuk buitenritje. Ik zou wel veel met hem willen, maar ik ben al dankbaar met alles wat nu lukt en de ontspanning die we hebben. Het plezier die we er beide uit kunnen halen is zo mooi. Mijn uiteindelijk droom is om met een Welsh dubbelspan in de marathon te rijden. Of dat ooit met hem gaat zijn dat zal de tijd leren. Hij moet zich daarbij comfortabel voelen en niet terugvallen in oude patronen. Zo is alles met hem in zijn leven. Hij moet zich er goed bij voelen dat is het allerbelangrijkste voor mij.” Rianne de Bruin voor Mensport