Van lastige Shet naar schattige Tinker

“Zo had ik toch iets om te verzorgen en te vertroetelen. Hij was toen voor mij al te klein om op te rijden, maar mennen kon wel. Dat ging zeker niet vanzelf want het was een echte hengst. Als we andere paarden tegen kwamen ging hij steigeren en wilde er achteraan vliegen. Ik heb wel wedstrijden ringsteken met hem gedaan, maar dan moest iemand hem vasthouden voordat hij mocht. Hij was dan altijd aan het steigeren en zodra hij los was vloog hij over de baan. We waren altijd publiek liefhebbers omdat ‘die kleine zo hard ging’ maar we zijn nooit in de prijzen gevallen.”

Een uitdaging

“Het was iedere keer weer een uitdaging, maar ik heb het wel volgehouden met hem totdat hij steeds slechter ging lopen en met pensioen ging. Daarna heb ik een poos een fries onder het zadel gereden, tot 2018. In 2021 heb ik een Tinker gekocht en daar was ik vanaf het eerste moment hartstikke verliefd op. Ook met haar startte in onder het zadel, maar ik miste het mennen meer dan dat ik had gedacht. Mennen kun je samen doen, gezellig met een vriendin zonder paard toch lekker een rondje rijden. Toch hield ik het nog een beetje af, ik was toen 21 jaar en had helemaal geen geld voor een dure kar en tuig.”

Karren in de schuur

“Toen overleed de oom van mijn moeder. Hij bleek zestien karren en koetsen in zijn schuur te hebben opgeslagen. Er stond een knappe marathonwagen van Clever tussen en die mocht ik van de familie ertussenuit halen en meenemen. Via Marktplaats kocht ik een tuig en met die combinatie kon ik weer aan de gang. Mijn paard pakte meteen goed aan; longeren, met oogkleppen lopen, met een bandensleep erachter door de bak en over de weg. Vooral die sleep maakte nogal kabaal en de paarden in de weilanden waar we langs liepen, snurkten van schrik en liepen hard weg. Mijn paard keek dan naar ze van: ‘Ja, mijn baas is gek dat ik hiermee moet lopen, maar ze wil het graag, dus ik doe het gewoon!’”

Hulp gevraagd

“Toen ik er voor de eerste keer een kar achter wilde hangen, heb ik hulp gevraagd. Ook dat onderdeel ging vanzelf. En wel zo makkelijk dat ik stiekem dacht dat waar ze vandaan kwam, uit Ierland, ze al betuigd is geweest. Vervolgens ging ik een paar keer per week met haar mennen. Bij het aftuigen viel me iedere keer wel op dat er een afdruk van haar schoftje in de rug stond. Hierover heb ik Nicole voor Menners gebeld. Via een telefonisch pasconsult kwamen we erachter dat het tuig veel te groot was, en datzelfde gold ook voor de menwagen. Ik had net mijn vakantiegeld ingeruild tegen een westernzadel en had niet zo heel veel meer over. Bovendien wil ook nog heel graag mijn menbewijs halen en hoefschoenen voor mijn paard. Natuurlijk keek ik al wel een beetje rond op Marktplaats en daar werd een tweedehands Zilco-tuig aangeboden. Dat heb ik gelukkig kunnen kopen, ik krijg het deze week binnen, dus dat is best spannend. Maar ik verheug me enorm erop om weer te kunnen gaan mennen.”

Superfijne regeling

Het probleem met de te grote menwagen heeft zich inmiddels ook vanzelf opgelost, bij mijn oudoom bleek van buitenaf weinig animo voor de koetsen. Mijn oudoom had ze eigenhandig gerestaureerd maar daarvoor zelden de authentieke materialen gebruikt en daarom waren ze voor handelaren niet meer interessant. Langzamerhand verkochten we de meeste toch aan liefhebbers. Er bleven er nog een paar over, een buurman van mij was er in geïnteresseerd hij heeft er twee voor een klein bedrag gekocht, met de deal dat hij ze opknapt en ik er één mag gebruiken als ik wil mennen. Die afspraak werkt prima! Mijn paard staat bij mijn ene buurman in pension en de menwagen bij de andere buurman. Voor nu een superfijne regeling!”

Bron: MenSport & Showpaard, overname zonder toestemming via info@mensport.nl is niet toegestaan