Has had eerst helemaal niets met paarden, totdat het mennen op zijn pad kwam

Daar bracht het paard Zandor verandering in.

Niets aan vinden

“Ik ben inmiddels bijna 25 jaar samen met mijn vrouw. Toen we gingen samenwonen, kocht Marieke weer een eigen paard. Dit paard heette Jelle en is een halfjaar geleden overleden op 31-jarige leeftijd. Jelle stond altijd op een pensionstal in de buurt. Ik had helemaal niets met paarden. Al heb ik in mijn jonge jaren wel een korte tijd ponyrijles gehad. Ik vond er niets aan. 

In de eerste jaren dat Marieke en ik samen waren was zij in de weekenden altijd druk met haar paard en ik had mijn eigen hobby’s. Totdat wij vijf jaar geleden verhuisde van de stad Eindhoven naar het platteland. Op onze huidige plek was voldoende grond en een paardenstal aanwezig. Dus mocht Jelle mee verhuizen naar Oisterwijk.”

Binnen en buiten zetten

“Een paard is natuurlijk een kuddedier, zoals mijn vrouw opmerkte. Er moest dus een paard bij en dat werd Greet. Beide paarden had ze voor recreatief dressuur en af en toe een buitenrit. Op de dagen dat ik thuis was, mocht ik de paarden binnen en buiten zetten. Daar begon het mee. Mijn vrouw was in de tussentijd ook al lid geworden van de rijvereniging Oirschot. We wonen aan een zandpad waaruit je zo het natuurgebied de Kampina en de Oisterwijkse bossen in kunt. 

De ruiters waarmee mijn vrouw op maandagavond leste, kwamen op het idee om bij ons vandaan een buitenrit te maken. Ik houd van koken, dus ik had aangeboden om snert en worstenbroodjes te maken voor als ze terugkwamen. Er kwamen een stuk of tien combinaties onze kant op. Eén daarvan kwam op het idee om zijn rijpaard voor de koets te zetten, dat was Frans. Dan zou ik namelijk ook mee kunnen.”

Actie ondernemen

“Ik ging mee op de koets. Toen we weer thuiskwamen en ik afstapte, zei ik gelijk tegen mijn vrouw dat ik dit ook wilde gaan doen. Ze reageerde dat ze dat ontzettend leuk zou vinden, maar dat ik immers niet zoveel met paarden had. Ergens had ze wel gelijk, want ik had nog nooit heel veel om de paarden gegeven. Maar inmiddels was ik wel geïnteresseerd geraakt toen we Jelle en Greet aan huis hadden staan. Ik zette ze buiten en bracht ze weer naar binnen. Eigenlijk had ik tot deze dag gedacht dat je altijd per se op een paard moest zitten. Maar je kunt er ook achter zitten. Ik heb gelijk actie ondernomen en ging en paar keer met Frans mee op de koets om te kijken of het echt iets voor mij was.”

Op slag verliefd

“Al vrij snel ging ik zelf op zoek naar een paard, een koets en een tuig. Via marktplaats vond ik het paard Zandor. Zandor was toen veertien jaar en stond een dikke 100 kilometer bij ons vandaan. Mijn vrouw en ik gingen samen kijken. Zij vond hem maar niets, ik was daarentegen op slag verliefd op hem en ben dit nog steeds. Het is een paard zoals onze Lieve-Heer een paard gemaakt heeft: stoer, stevig en gespierd. Samen me de eigenaar ben ik een rondje gaan mennen en dat voelde goed. 

Zandor ging met ons mee naar huis en ik besloot om maar eens een cursus mennen te volgen. Ik was natuurlijk nog geen ervaringsdeskundige, dus deed ik drie keer in de week een beroep op mijn vrouw als groom en als soort van instructrice. Hoewel ze zelf nog nooit had gemend, was mijn credo dat ze veel van paarden weet. Zandor had zelf al veel ervaring en ging het bij mij stukken beter na het volgen van een cursus. Mijn vrouw heeft achteraf toe gegeven dat ze de eerste keren alle kleuren in haar broek heeft gedaan, want erachter zitten is toch echt wat anders dan erop.”

Tweede paard

“Na bijna twee jaar met Zandor ervaring opgedaan te hebben, wilde ik de lat wat hoger leggen. Ik wilde proberen tweespan te gaan rijden. Dit keer heb ik eerst een cursus gevolgd en daarna ben ik op zoek gegaan naar een tweede paard. Ik vond Lloyd en hij was destijds pas vier jaar. Inmiddels spreek ik uit ervaring dat een vierjarig, licht beleerd paard iets anders is dan een veertienjarig paard met ervaring. Lloyd en ik hebben veel meegemaakt, maar we hebben het er vaak goed vanaf gebracht samen. Na ander halfjaar kan ik lezen en schrijven met hem. 

Alleen recreatief

Tot op heden men ik vooral recreatief door de natuur. Het liefst doe ik dat elke dag. Het streven is om minimaal twee keer per week tweespan te rijden en ook minimaal twee keer per week beide in enkelspan te rijden. Ik rijd altijd bij ons in de buurt in de bossen en leg per rit gemiddeld 15 tot 25 kilometer af. Ik heb wel eens overwogen om een mee te doen met een marathonwedstrijd, maar dat is er nog niet van gekomen.”

Groom

“Ik heb zo mijn voornemens om een eigen parcours te maken met hindernissen op mijn eigen terrein om eerst wat ervaring op te doen. Maar ik geniet gewoon het meeste van door de omgeving rijden. Het is machtig: twee van die jongens van 700 kilogram voor de kar die lekker voorwaarts zijn. Daar vliegt elke wandelaar voor aan de kant. Het enkelspan rijd ik meestal alleen. Met het tweespan gaat er een groom mee, namelijk Karin. Volgens mijn vrouw is dat ‘mijn nieuwe vriendin’. 

Twee- of driespan?!

Inmiddels is Zandor achttien jaar en merk ik dat hij moeite krijgt om de zesjarige Lloyd in het tweespan bij te houden. De paarden zijn ook heel verschillend van bouw. Zandor noemen wij het ‘teckel paard’ met zijn korte beentjes en een flinke romp. Lloyd zijn bijnaam is ‘de giraf’, want hij heeft ontzettende stelten van benen en een lange hals. Het was leuk om een tweespan te vormen en ervaring op te doen, maar ik denk dat er een nieuwe ‘giraf’ bij moet komen. Misschien dat ik dan ook wel een cursus langspan volg, zodat Zandor op de zondagen in het klavertje drie mee voorop kan. Hij is en blijft mijn eerste liefde.”

Tekst: Rianne de Bruin voor Mensport

Foto’s: Privé